เกือบ 4 ปีมาแล้วที่ผมและลูกใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันเพียงลำพัง ไม่มีเวลาไปติดต่อญาติพี่น้องที่ไหนอีก ผมมุ่งมั่นทำงานเพื่อลูก เพื่อลูก และเพื่อลูกครับ ด้วยความรักและห่วงใหญ่ลูกสาวคนเดียวที่กำลังสวยวันสวยคืน ยิ่งโตเค้าลางความสวยที่มีมากขึ้น ทำให้ผมแทบจะใช้เวลาว่างทุกนาทีของชีวิตทุ่มเทอยู่กับลูกเท่านั้น มันช่วยไม่ได้ครับ ที่จะทำให้เราสองคนพ่อลูกต่างก็มีความรักความผูกพันที่มากมายเหลือคณานับ
ที่อยู่ของเราสองคนพ่อลูกก็เป็นแค่อพาร์ทเม้นท์เล็กๆ พื้นที่ความเป็นอยู่และชีวิตประจำวันเป็นตัวแวดล้อมให้เราสองคนพ่อลูกรักกันแนบแน่นโดยมิได้มีความแตกต่างทางเพศมาเป็นตัวขีดขั้นแต่อย่างใด เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันมาตั้งแต่ตัวนิดเดียว จนแม้บัดนี้เธอเริ่มเติบโตขึ้น วัยสาวกำลังคืบคลานเข้ามา แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเหมือนความเป็นอยู่บังคับให้หลายๆอย่างของการดำเนินชีวิตภายในห้องแคบๆนี้กลายเป็นความคุ้นชิน
ตอนที่เราต้องอยู่กันเป็นเรื่องเป็นราว ตอนนั้นเธอก็ยังเป็นเด็กน้อยอายุแค่ 9 ขวบ ยังซน ไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากนัก บางครั้งเธอก็ยังอาบน้ำด้วยกันกับผม เนื้อตัวร่างกายของลูกผ่านตาผมมาเรื่อยๆ โดยเฉพาะหน้าอกที่เริ่มตูมขึ้นทีละน้อยๆ จนผมเห็นว่ามันเริ่มใหญ่ขึ้น ผมก็เริ่มเลี่ยงการอาบน้ำด้วยกันกับลูก แต่เธอเองไม่ได้รู้สึกเขิลอายต่อความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง ยังคงชอบที่จะอาบน้ำด้วยกันกับผม จนผมเองเห็นว่าเธอทำตัวเป็นปกติ ผมก็เลยไม่กล้าไปพูดให้มันเกิดความรู้สึกที่แปลกแยกระหว่างเรา จึงปล่อยเลยตามเลยแต่ก็หลีกเลี่ยงอยู่บ้าง แม้กระทั้งตอนนี้ลูกสาวผ... อ่านทั้งเรื่อง
