เรื่องของผมเกิดขึ้นตอนมัธยม

เพื่อน ว่าการคุยต้องคุยอย่างไร ตอนเลิกเรียนผมก็ลุยเลย คราวนี้กะว่าจะต้องได้เบอร์แน่ๆ แล้วก็เป็นอย่างนั้น แต่ก็ทำอะไรที่เสียหน้าไปเหมือนกัน เพราะคำถามแรกที่ผมถามก็คือ ไปไหนหรือครับ กลับบ้านหรอ ซี่งเป็นอะไรที่ทำให้เธอหัวเราะอย่างสนุกสนาน และผมก็หน้าแดง เธอก็บอกว่าไม่ต้องหน้าแดงหรอก ยังไม่ได้คุยอะไรเลย แค่หัวเราะ ผมก็เลยถามว่าหัวเราะอะไรผมเหรอ เค้าก็ไม่ตอบได้แต่ขำ ในเวลาต่อมาผมก็ได้รู้ว่าเธอชื่อเปิ้ลครับ หลังจากนั้น เราก็กลับบ้านด้วยกัน เพราะผมกลับทางเดียวกับเปิ้ลทุกวันเลยเจอเป็นประจำ เธอเป็นคนขาวซึ่ง ก็อาจจะน้อยกว่าผม เพราะผม เป็นคนขาวหน้าตาก็ตี๋ตามสไตล์คนจีน และเราก็คุยกันไปจนได้รู้ว่าเธอเรียนที่ไหน และก็เรียนปีอะไร เธอเรียนพาณิชย์ครับ ปีสองก็เทียบเท่าผมพอดี ในที่สุดก็เกือบจะถึงบ้าน และเราก็ต่างคนต่างกลับ ผมไม่กล้าไปส่งเธอที่บ้านเพราะไม่รู้ว่าเธอคิด ยังไงบ้าง เรื่องของผมกับเปิ้ลก็เป็นไปอย่างราบรื่นไม่มีอะไรผิดปกติ ที่สำคัญมีอยู่อย่างหนึ่งคือ เวลาเธอนั่งข้างผมนี่สิ ทำเอา นายหนูของผมตื่นไปหลายทีเหมือนกัน เพราะเธอเป็นคนรูปร่างดีและตั... อ่านทั้งเรื่อง