" มันไปอยู่ไหนนะ เราจำได้ว่าเก็บไว้ในนี้นี่นา โอ...นี่ไงเจอแล้ว "
สีหน้าบ่งบอกถึงความดีใจที่ค้นเจอแผ่นกลมๆสีทองที่ห่อไว้ด้วยซองอย่างดี ซีรีย์เกาหลีชุดนี้เธออยากดูมา นานแล้ว เธอเพิ่งได้แผ่นนี้มาเมื่อวันนี้เองจากเพื่อนสาวที่สนิทกัน หยาดฟ้าหรืออีกชื่อที่ใครๆเรียนกันว่า เนย ยังสงสัยอยู่เลยว่าจะมีโอกาศได้ดูเมื่อไหร่ แต่ปรากฎว่าวันนี้โรงเรียนทำการเรียนการสอนเพียงแค่ครึ่งวัน ทำให้เธอรีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที เธอรีบจับเจ้าแผ่นสีทองเข้าเครื่องเล่น dvd ที่ทางบ้านเธอมักจะใช้เปิดหนังดูด้วยกันทั้งครอบครัวอยู่บ่อยๆแต่วันนี้ขอ ใช้มันเปิดดูหนังที่เธอยังไม่เคยดูเลยแม้แต่ครั้งเดียว หลังจากที่ใส่แผ่นไปแล้วเนยก็เดินมานั่งที่โซฟาใกล้ๆ เธอมั่นใจว่าจะไม่มีใครที่เข้ามารบกวนเธอได้เลย เพราะพ่อกับแม่ของเธอก็ไปทำงาน พี่สาวก็ไปเรียน ในขณะที่คนงานผู้ชายก็ไปอยู่ที่บ้านพักและจะมาที่บ้านใหญ่ก็ต่อเมื่อมีคน เรียกเท่านั้น
" อ้าว...ทำไมมันไม่มีภาพล่ะ แปลกจัง เครื่องก็ยังเล่นอยู่นี่นา " เด็กสาวแปลกใจที่ไม่มีภาพที่เธอคาดหวังว่าจะเห็นบนจอ ไฟที่เครื่องเล่นยังคงแสดงการทำงานอยู่ เธอเดินไปกดปิดเปิดโทรทัศน์อยู่ซักพักก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ภาพบนจอยังคงมืดสนิด ไม่มีทั้งภาพและเสียง
"เออ...ใช่แล้ว...ไปหาพี่สมให้พี่เค้ามาดูให้ดีกว่า "
เนยรีบออกจากบ้านตรงไปที่บ้านคนงานที่อยู่ใกล้ๆ โดยบ้านนี้เป็นบ้านหลังเล็กสำหรับให้คนงานมาพัก ซึ่งสมอายุ 27 ปี เป็นคนงานในบ้านนี้มาได้ 1-2 ปีแล้ว เขาจะทำหน้าที่ ขับรถ ดูแลสวน และซ่อมแซมสิ่งของเครื่องใช่ภายในบ้านเนื่องจากเคยเรียนด้านนี้มาบ้าง ก่อนที่จะได้มาเป็นลูกจ้างที่บ้านหลังนี้ ก่อนที่เนยจะเดินถึงตัวบ้านเธอได้ยินเสียงแว่วเหมือนคนคุยกัน แต่เธอจับใจความไม่ได้ เธอแปลกใจมากเพราะพี่สมอยู่บ้านคนเดียวอยู่แล้ว ใครกันนะที่พี่สมพาเข้าบ้าน ยิ่งเข้าใกล้บ้านไปเรื่อยๆเสียวยิ่งดังชัดเจนขึ้น เธอรู้แล้วว่าเป็นเสียงผู้หญิงกับผู้ชายคุยกัน แต่ไม่ใช่เสียงพี่สมแน่ๆ เธอค่อยเดินไปที่ประตูบ้านซึ่งไม่ได้ปิดไว้อย่างสนิท แล้วแอบดูตรงช่องประตูที่แง้มออกมาเพียงนิดเดียว ภายใน... อ่านทั้งเรื่อง
