เวลาเย็นของวันจันทร์ วิภาวีเด็กนักเรียนชั้นป.6 กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อตามเพื่อนชายของเธอให้ทัน เธอไม่ต้องการให้ความลับที่ว่าเธอกับครูสอนงานไม้ของเธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันล่วงรู้ไปถึงใครต่อ
ใคร เพราะหากเป็นเช่นนั้นแล้วโอกาสที่เธอและครูสุดที่รักของเธอจะได้เจอกันอีกก็คงยาก "นัท!...รอเดี๋ยว หยุดก่อน" วิภาวีตะโกนไล่หลังเพื่อนของเธอ ณัฐนนท์หันมามองเสียงที่เรียกเขา แต่เมื่อเห็นว่า
เป็นวิภาวีเขาก็หันหลังกลับแล้วเดินตรงเข้าห้องเรียนไป วิภาวีรีบตามเข้าไปทันที ณ ตอนนี้เหลือเพียงเธอกับเพื่อนชายอยู่ในห้องเพียงลำพังเท่านั้น เพราะคนอื่นๆได้เก็บกระเป๋ากลับบ้านไปหมดแล้ว ห้อง
เรียนของทั้งสองคนอยู่บนชั้นที่ 3 เป็นห้องริมสุดทางขวาของตึก คนที่ไม่มีธุระกับห้อง 6/6 ก็ไม่มีเหตุผลที่จะเดินผ่านหน้าห้องนี้ "นัท...เมื่อกี้นายไม่ได้เห็นอะไรใช่มั๊ย" วิภาวีตรงเข้าถามทันทีขณะที่เพื่อน
ของเธอกำลังเก็บกระเป๋าอยู่ "ทำไม?...กลัวเราจะเอาไปบอกใครรึไง" ณัฐนนท์ถามกลับเหมือนรู้ความประสงค์ของเธอ "ก็ใช่น่ะสิ... คือ เรื่องนี้เราอธิบายได้นะ" วิภาวีเริ่มลนลาน "งั้นก็อธิบายมาสิ" ณัฐนนท์
หยุดเก็บของเงยหน้าขึ้นมองวิภาวี ใบหน้าของเขาเวลาจริงจังในสายตาของวิภาวีก็ดูดีเหมือนกัน ติดอยู่ที่เขาเป็นคนขี้ฟ้องเท่านั้นเอง คำถามของเขาทำให้วิภาวีนิ่งอึ้งไปเพราะยังไม่ทันได้เตรียมข้อแก้ตัวเลย
การถูกเห็นว่าตัวเองยื่นนมให้ครูจับคงหาข้อแก้ตัวลำบากไม่ใช่เล่น ณัฐนนท์ทำท่าจะเก็บของต่อวิภาวีจึงต้องรีบตอบ "เอ่อ...คือ...เมื่อกี้เรารู้สึกคันๆตรงนั้นน่ะ...ก็เลยให้ครูชัยช่วยดู ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น
จริงๆนะ" ข้อแก้ตัวเธอไม่เลวเลยทีเดียวในสถานการณ์เช่นนั้น แต่จะให้ใครๆเชื่อก็คงยาก "จริงๆนะ...นายไม่เชื่อเราเหรอ" เด็กสาวถามกลับเมื่อเห็นเพื่อนชายไม่ค่อยสนใจกับคำแก้ตัวของเธอซักเท่าไหร่ "
แล้วทำไมไม่ให้ครูผู้หญิงดูให้ล่ะ?" ณัฐนนท์ถามย้อนกลับไปทำให้วิภาวีต้องรีบนึกเหตุผลโต้กลับ "ก็...ก็ ตอนนั้นมันคันมาก แล้ว...แล้วแถวนั้นก็มีแต่นายกับไอ้น๊อตแล้วก็ครูชัย แล้วจะให้เราทำยังไงล่ะ"
ณัฐนนท์พยักหน้ารับคำอธิบายแต่สายตาของเขาจ้องไปที่ของที่ครูสอนงานไม้เพิ่งจับมา "หรือนายจะช่วยดูแทนครูชัยรึไง?" วิภาวีฉวยโอกาสตอนที่ณัฐนนท์เหม่อมองนมของเธอเป็นฝ่ายถามโต้กลับไปบ้าง
ใจจริงเธอแค่ถามประชดไปอย่างนั้นเอง แต่การที่หน้าอกของ... อ่านทั้งเรื่อง
