น้องชื่อ “แก้ว” อายุ 22 ปี เป็นคนจังหวัดระยอง เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ทำงานที่นี่เป็นกรรมกร ก็อย่างว่าล่ะค่ะเรามีความรู้น้อยไม่รู้จะทำอะไรก็เลยต้องมาเป็นลูกจ้างเขา น้องมาทำงานที่นี่ได้ประสบการณ์แปลกใหม่อยู่อย่างหนึ่งที่ประทับใจมาก น้องมาทำงานที่นี่ได้ประมาณ 2 ปีกว่า น้องเจอกับผู้ชายคนหนึ่งเขาเพิ่งเข้ามาทำงาน เราสองคนสนิทกันมากเพราะเราอยู่ห้องข้างๆ กัน หลังจากเราเลิกงานกันแล้วเรามักจะมานั่งคุยกันที่หน้าห้อง ก็มันไม่รู้จะไปนั่งคุยกับใคร
เพราะน้องเป็นคนคุยไม่เก่งเลยไม่ค่อยสนิทกับใครนอกจากเขา เวลาเราคุยกันก็มีเรื่องสนุกมาคุยกันเป็นประจำ มันทำให้น้องลืมเหงาไปได้เหมือนกัน เขาเป็นคนรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่งเหมือนกัน มีผู้หญิงมาชอบเขาหลายคนแต่เขาไม่สนใจ แต่สำหรับน้องแล้วไม่สนใจเขาอยู่แล้ว เพราะคิดว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า แต่น้องสงสารผู้หญิงที่มาชอบเขาเหมือนกัน ผู้หญิงพวกนั้นซื้อของมาฝากเขาเป็นประจำ จนห้องของเขาเต็มไปด้วยของกิน บางทีเขาก็มาบ่นให้น้องฟังว่าเบื่อเหลือเกิน แต่ไม่รู้จะทำยังไงได้
แต่แปลกอยู่เรื่องหนึ่งเหมือนกันนะคะ ก็เขาไม่เคยสนใจอะไรกับน้องเลย ทั้งที่น้องก็ใกล้ชิดเขา เขาไม่เคยเอ่ยปากจีบหรือทำท่าทีจะมาชอบน้องเลย แต่ก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ เพราะน้องเองก็ไม่คิดอย่างนั้นกับเขาอยู่แล้วค่ะ ปล่อยให้คนอื่นเขาชอบกัน แต่น้องเฉยๆ และมีอีกเรื่องหนึ่งที่น้องเจอกับสิ่งที่ไม่เคยเห็นแต่ได้ยินอย่างเดียว สิ่งที่น้องได้รู้ได้เห็นมันเป็นอย่างนี้ค่ะ คืนนั้นน้องนอนไม่หลับก็เลยลุกขึ้นว่าจะไปหาอะไรกินสักหน่อย
ตอนประมาณสี่ทุ่มกว่าน้องเห็นที่ห้องของเขายังเปิดไฟสว่าง คิดว่าเขาคงยังไม่นอนแน่เลย กะว่าทำอาหารเสร็จแล้วจะไปชวนเขามากินด้วย พอทำเสร็จเลยเดินจะไปชวนเขา พอเดินไปถึงหน้าประตูห้องน้องก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน
“รอนานหรือเปล่า...”
“ไม่นานหรอก...”
“จะคุยกันตรงนี้เหรอ...”
“งั้นเข้ามาก่อนสิ...”
น้องถึงกับชะงักเลยค่ะ ก็คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น มันเป็นเสียงของ “น้านุ่น” เขาก็ทำงานที่เดียวกับน้อง ผัวเขาเป็นหัวหน้าคุมคนงานก่อนสร้างที่นี่ แต่ผัวเขาเพิ่งกลับไปเมื่อตอนเย็นนี้เอง คงอีกหลายวันกว่าจะกลับมา ผัวเขาคงไปคุมงานที่อื่น เพราะมีหลายโครงการจึงต้องคุมงานหลายที่ เลยต้องไปๆ มาๆ แล้วทำ....
อ่านต่อ. เลือกวิธีที่คุณต้องการเข้าร่วมด้านล่าง.