"Καλημερα μικρη...η Β... ειμαι!"
"Καλημερα, απαντησα, πως και τοσο πρωινη?"
"Ηθελα μια χαρη"
"Ότι θες ρε συ φτάνει να μπορώ"
"έρχεται ο ξαδερφος μου και θα μείνει καμια βδομαδα, να του έκανες μωρε λιγο παρεα γιατι έγω δεν έχω ρεπο κι εσυ είσαι ελευθερη τα απογεύματα"
"Αν είναι ωραίος...γιατι όχι?" απάντησα γελόντας
"Το παραβλέπω και θα έρθω κατα τις 4:00 να σε πάρω να πάμε στο αεροδρόμιο να τον παρουμε"
Πράγματι στις 4:00 ηρθε απο το σπιτι και ξεκινησαμε για το αεροδρόμιο, στον δρόμο μου έλεγε τα βασικά γι αυτον! Μένει Λάρισα με τους δικούς του και σπούδάζει εκεί, χωρίζουν οι γονείς του και ήθελε να ξελαμπικάρει απο την κατάσταση στο σπιτι! Ότι ακούει και αυτός την ίδια μουσική με μας, παιζει κιθάρα και έχει και ένα συγκρότημα στην Λάρισα με κάτι άλλα παιδια! Αυτα μέσες-άκρες! Φτάσαμε στο αεροδρόμιο το αεροπλάνο μόλις είχε προσγειωθεί, και ο κόσμος περίμενε τις βαλίτσες του! Εγώ έμεινα παραπίσω να χαζευω κάτι βιβλία και άφησα την φίλη μου να πάει να τον βρεί! μετα απο κανα 10λεπτο τους είδα να έρχονται.
"Να σου συστήσω τον Αλέξανδρο"
"Χάρηκα..." κατάφερα να του πώ όταν μου έδωσε το χέρι του!
Ένα υπεροχο μωρό με σκούρα ξανθα μαλλία λιγο πιο κάτω απο του ώμους, γαλαζοπράσινα ματια, ψηλός και σχετικά αδύνατος! Η Β... έκρυψε ένα χαμόγελο που όμως δεν ξέφυγε απο την προσοχή μου!
Μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε προς το σπιτι της! Κάναμε καφέ και άρχίσαμε να λέμε διάφορα και να ψάχνουμε κοινούς γνώστους από την Λάρισα...Ο πάγος εσπασε ευκολα αναμεσά μας, και άρχισαμε να λέμε για μουσικη για συναυλιες και αλλα διαφόρα! Η Β... έπρεπε να φύγει για την δουλεία και έγω άφησα τον Αλέξανδρο να κάνει ένα μπανάκι και αφου κανονίσαμε για το βράδυ πήγα κι έγω να έτοιμαστω! Μου άρεσε πολύ...αλλα δεν έλπιζα σε τίποτα γιατί δεν έχω και τίποτα το αξιοπροσεκτο πάνω μου, έκτως απο το χαμόγελό μου, που όλοι λένε ότι ειναι τέλειο... Αλλα νομίζω ότι μόνο αυτό δεν φτάνει για να έχω ελπί... อ่านทั้งเรื่อง
