Δεν είχε πάει 12 η ώρα και βρεθήκαμε σπίτι. Είχα ζητήσει από το συγκάτοικο να μείνει αλλού αυτή τη βραδιά και φυσικά δεν μου χάλασε το χατίρι ... μόνο ένα σημείωμα είχε αφήσει ξέροντας από προηγούμενες εμπειρίες ... "όχι στο δωμάτιό μου ..."
Την παρακάλεσα να μου δώσει 5 λεπτά να προετοιμάσω το δωμάτιό μου ... για μένα αυτά τα λεπτά πέρασαν πολύ γρήγορα ... γιαυτήν αργά ... βασανιστικά. Της ζήτησα να μπει στο δωμάτιο και το βλέμμα της ανυπομονησίας αντικαταστάθηκε με ένα βλέμμα ικανοποίησης και όταν μπήκε στο δωμάτιο με ένα έκστασης ... γύρω στα 100 κεριά ήταν ο φωτισμός γύρω από το κρεβάτι ενώ πάνω στο κρεβάτι υπήρχαν μόνο 2 πράγματα ... 2 ζευγάρια χειροπέδες και μια γραβάτα ... ένιωσε λίγο αμήχανα και πιο αμήχανα όταν της ζήτησα να γδυθεί αμέσως ... χωρίς άλλη κουβέντα είχε μείνει μ'ένα υπέροχο ριχτό μαύρο διαφανές κορμάκι και ένα εξίσου διαφανές στριγκάκι. Την έβαλα να ξαπλώσει ανάσκελα φιλώντας τη παθιασμένα περισσότερο για να της φύγει το άγχος ... όταν ξάπλωσε πέρασα τις χειροπέδες στα χέρια και το κρεβάτι και πήρα τη γραβάτα μου και την πέρασα στα μάτια της λέγοντας της "από εδώ και πέρα αρχίζει το ωραίο μέρος ".
Την φίλησα αργά και γλυκά στο λαιμό, μετά κατέβηκα πιο κάτω και, παραμερίζοντας λιγάκι το κορμάκι της, της φίλησα αργά και γλυκά τις ρώγες της ... συνέχισα την καθοδική μου πορεία, προσπέρασα το στριγκάκι και της φίλησα τα πόδια χωρίς να αφήσω ούτε εκατοστό μια και μύριζαν υπέροχα και δεν ήθελα να αφήσω κάποιο σημείο χωρίς να το γευτώ. Ταυτόχρονα, αυτή αντιδρούσε όλ... อ่านทั้งเรื่อง
