Η ώρα περνούσε και έφτανε η ώρα του αγώνα... Ξαφνικά, χτυπάει το τηλέφωνό του και ήταν οι γονείς του που του είπαν ότι θα πηγαίνανε σε κάτι φίλους τους να δουνε τον αγώνα!!! Κοιταχτήκαμε, πληρώσαμε και φύγαμε αμέσως για το σπίτι του το οποίο ευτυχώς δεν απήχε πολύ από την καφετέρια... Η προσμονή μου ήταν τεράστια...Ανυπομονούσα σαν τρελή να τον ξανανιώσω στο γυμνό μου σώμα.
Όμως, την ώρα που φθάναμε τον ξαναπήραν τηλ και είπαν ότι τελικά θα δουν τον αγώνα σπίτι ... Είχε μείνει ένα μισάωρο μέχρι να αρχήσει ο αγώνας και εμείς είχαμε ήδη αρχίσει τις αγκαλίτσες και τα φιλάκια στο δωμάτιο του. Εγώ για να πω την αλήθεια ψιλοξενέρωσα μόλις άκουσα ότι θα γυρνάγαν οι γονείς του. Όμως, το μωράκι μου δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να με ερεθίζει με κάθε τρόπο. Όπως είμασταν όρθιοι με βουτάει και με ρίχνει στο πάτωμα... Ταράχτηκα, ήταν πολύ βίαιος πράγμα που μου αρέσει πάρα πολύ και του το ζητάω επανειλλημένα. Άρχισε να με γδύνει σαν τρελός και τον έβαλε μέσα μου (τον "κύριο" ντεεεε τόσο ξαφνικά που βόγγηξα!
Αυτό ήταν, τον άρπαξα και άρχισα να τον φιλάω ασταμάτητα ενώ ο κύριος σφυροκοπούσε την κυρία μου η οποία ήταν μούσκεμα ! Τα χέρια του είχαν διατρέξει όλο μου το σώμα και τώρα βρίσκονταν στον κωλαράκο μου τον οποίο σκαμπίλιζαν κατά διαστήματα... Αυτά τα σκαμπιλάκια ειλικρινά είναι που με αποτρέλεναν εντελώς. Βογγούσα και αναστέναζα ασταμάτητα... Μάταια έβαζε το χέρι του στο στόμα μου (βλέπετε καλοκαίρι ήταν, ανοιχτά παράθυρα...) να με σταματήσει.
Κάποια στιγμή μου λέει ότι δεν άντεχε άλλο και ότι ήθελε να τελειώσει... ... อ่านทั้งเรื่อง
