Πως έτυχε, ένα βράδυ συναντηθήκαμε και πήγαμε για ποτό στην Κρήνη, εκεί με τις κιτς, δήθεν in καφετέριες, πίτα από γκλαμουράτους με… διπλοπαρκαρισμένες bmw.
Η φάτσα της δεν έλεγε πολλά, ελάχιστα μάλλον, θυμίζοντας τραγουδίστρια παρακμιακού σκυλάδικου. Κάτω από το λαιμό, όμως, το… τοπίο άλλαζε. Μέσα από το ντεκολτέ του άσπρου φορέματος φαίνονταν δυο όμορφα σφιχτά, κανονικού μεγέθους, βυζάκια, στη στενή της μέση φορούσε μια μαύρη ζώνη, ενώ τα πόδια της ήταν σμιλεμένα και μαυρισμένα. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο πάνω της ήταν η κωλάρα της. Μεγάλη, ορθωμένη και σφιχτή, χωρίς ίχνος κυτταρίτιδας. Ασύμμετρη με το υπόλοιπο σώμα της, αλλά άκρως εντυπωσιακή και… καυλωτική. Μάταια προσπαθούσα να πάρω τα μάτια μου από το… επίμαχο σημείο, ιδίως όταν διέκρινα τη γραμμή του λευκού string ανάμεσα στα κωλομέρια της.
Η βραδιά εξελίχτηκε, εν μέσω ποτών, αρκετά βαρετά, όχι λόγω της κουβέντας, αλλά εξαιτίας της μόνιμης αφηρημάδας μου χαζεύοντας τις μπουτάρες της, την ώρα που η γνώριμη ανατριχίλα ανάμεσα στα σκέλια μου, έκανε το μυαλό μου να δουλεύει “στο κόκκινο” ψάχνοντας να βρει τρόπους διείσδυσης του καυλιού μου στην αβυσσαλέα κωλάρα της.
Οι ξαπλώστρες, τέτοια περασμένη ώρα, στην πλαζ της Αρετσούς ήταν άδειες, εάν εξαιρέσει κανείς τα ένα δυο ζευγαράκια που κρύβονταν στις σκιές. Καθίσαμε και την ίδια στιγμή η Βίκυ μου άνοιξε τα πόδια και ακούμπησε την πλάτη της στο στέρνο μου.
- “Κρυώνω λίγο” είπε.
Τα χέρια μου την αγκάλιασαν ακουμπώντας, δήθεν αθώα, τα βυζιά της.
- “Καλύτερα τώρα;” τη ρώτησα και αμέσως, χωρίς να περιμένω απάντηση, ακούμπησα τα χείλια μου στο λαιμό της.
Αμέσως γύρισε και έχωσε τη γλώσσα της στο στόμα μου. Τα χέρια μου -το περίμεναν πολλή ώρα άλλωστε- χούφτωσαν τα βυζιά της. Τύλιξε τα πόδια της γύρω μου και το μ... อ่านทั้งเรื่อง
