.............................................................วันนี้พ่อกับแม่คงจะได้เห็นลูกสาวที่จากไปนานกว่าสามปีกลับมาหา....มาเยี่ยมเยียนกราบไหว้....พ่อไม่เคยเห็นด้วยเลยที่ลูกสาวจะไปอยู่กรุงเทพฯ....ไปทำงานอย่างที่
ฝัน....พ่อมีเงินทองมากมายที่ลูกสาวของพ่อใช้ไปตลอดชาติก็ไม่หมด....ถึงแม้ชีวิตบ้านนอกแบบนี้มันจะไม่หรูหรา...ไม่ท้าทาย...แต่พ่อก็มีทุกอย่างที่ลูกต้องการ.....บ้านหลังใหญ่ซึ่งมีแค่พ่อ...แม่...ลูกสาวและ
น้องชายแค่นั้น....สวนส้มเขียวหวานหลายพันไร่ที่พ่อปลูก....คนงานหลายร้อยคนที่พ่อดูแล....มันเป็นชีวิตที่น่าจะเพียงพอสำหรับคนบ้านนอกอย่างเรา....ทุกครั้งที่พ่อคิดถึงลูกสาว....พ่อจะเอารูปมานั่งดู....
นั่งนึกถึงครั้งหนึ่งที่ลูกวิ่งเล่นที่นี่....ครั้งหนึ่งที่พ่อให้ลูกสาวขี่คอเดินเที่ยวสวนส้ม....แต่วันนี้ลูกสาวที่พ่อคิดถึงกำลังจะกลับมาเยี่ยมบ้าน.................
.....................มิวเด็กสาวเมื่อสามปีที่แล้วแอบหนีพ่อกับแม่ไปใช้ชีวิตที่เธออยากฝัน....อยากเป็น...ชีวิตที่หรูหรา...อยากเป็นนางแบบสาวอย่างพี่ๆในหนังสือนางแบบ....อยากสวมใส่เสื้อผ้าหรูๆ....อยากใช้ชีวิต
คนเมืองกรุงฯอย่างในหนังในนิยายรัก....มิวเรียนจบมัธยมปลายก็ขอพ่อไปเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯเพราะไฝ่ฝันอยากเป็นนางแบบ.....แน่นอนที่พ่อต้องไม่อนุญาต....ทั้งพูดทั้งขู่...ทำทุกอย่างที่ไม่ให้
เธอไป....แต่มิวก็หนีพ่อกับแม่ไปจนได้....น้ำตาแม่แทบเป็นสายเลือด....เสียใจ...เป็นห่วง...และอีกมากมายที่แม่คิด....
.....................พ่อรู้อะไรมากกว่าแม่นั้นมาก...พ่อเคยแอบเห็นหนังสือนางแบบดาราที่วางขายในตลาดเมื่อปีก่อน....ใช่...นั่นคือลูกสาวของพ่อ...พ่อจำลูกได้เสมอ...แต่ภาพนั้นมันฟ้องอารมณ์และความรู้สึกของ
พ่อมากมาย...ภาพลูกมิวอยู่ในชุดว่ายน้ำอวดเรือนร่าง....โอวว...มันดูเหมือนลูกสาวพ่อโตเป็นสาวเหลือเกิน....อวบนูนไปทุกส่วน...ภาพหลายภาพทำเอาพ่ออดเป็นห่วงลูกไม่ได้...ภาพบางภาพทำเอาพ่อนึกไป
ต่างๆนาๆ....วันนั้นพ่อต้องหยิบเงินหลายร้อยบาทเพื่อซื้อหนังสือนั้นกลับบ้านเกือบหมดตลาดบ้านนอกแบบนั้น.....หรืออาจหมดทุกแผงหนังสือก็ว่าได้....พ่อเก็บไว้เล่นหนึ่ง...ที่เหลือพ่อเผาทิ้ง...กลัว...กลัว
เหลือเกินว่าใครมาเห็น.....บ่อยครั้งที่พ่อหยิบหนังสือเล่มนั้นมาดูคนเดียว...ยามคิดถึง...ยามเป็นห่วงลูกสาว....แต่บางครั้งภาพที่มองท... อ่านทั้งเรื่อง
