กล้าก็เลยได้

วันนี้เธอไปมหาลัยตามปกติโดยขึ้นรถเมลล์ไปพร้อมกับเพื่อนสาวร่วมคณะเดียวกัน รถเมล์สายประจำจอดอยู่ไม่ห่างจากทั้งคู่เท่าไรนัก พอก้าวขาขึ้นรถแทบทุกสายตาก็หันมาจ้องมองเธอ มายในชุดนักศึกษาตัวจิ๋วทั้งสั้นและรัด ด้วยสัดส่วนที่น่ามองยิ่งนักและก็เป็นผู้ชายหลายคนที่มองจนตาค้าง มายกวาดสายตามองผ่านผู้ชายในรถคันนั้นซึ่งไม่มีที่นั่งให้เธอเลยในชั่วโมงเร่งด่วนอย่างนี้ เธอก็เลยต้องยืนโหนรถเมลล์ " มายนี่หุ่นดีจังเลยนะ ดูสิตั้งแต่ขึ้นรถมานี่มีแต่คนมองตลอดเลย แต่เราว่ากระโปรงตัวใหม่นี่มันสั้นไปหน่อยใหม" เพื่อนสาวร่วมคณะเอ่ยขึ้นเมื่อสังเกตุเห็นสายตาแทบทุกคู่จ้องมองมาที่มาย ด้วยที่วันนั้นกระโปรงสั้นไปหน่อยทำให้เห็นขาอ่อนของเธอได้ชัดถนัดตาขึ้นกว่าทุกวันที่เธอไปเรียน หนุ่มๆ มักมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ ซึ่งเธอเองก็พอสังเกตได้ "ไม่เป็นไรหรอก มายว่าดูดีออก ไว้เราไปเดินแถวสยามมายจะหาตัวที่สั้นกว่านี้อีก ยังไงพวกนี้ก็ได้แค่มองนั่นแหละ" ในขณะที่โหนรถอยู่นั่นประกอบกับเสื้อนักศึกษาที่บางและรัดจนเธอจับราวไม่ถนัดเป็นเหตุให้กระดุมเสื้อของเม็ดที่ 2 ของหลุดกระเด็นไป ตรงบริเวณนั้นทำให้ได้เห็นขอบของชั้นในสีขาวและบริเวณเนินอกอันขาว และอวบของเธอ ด้วยความเป็นสาวมั่น มายไม่สนใจกระดุมเสื้อที่หลุดไป พลางคิดในใจว่า "ใอ้พวกหัวงู จ้องตาเป็นมันเชียว อยากมองได้ก็มองไป เดี๋ยวจะก้มให้เห็นร่องอกซะหน่อย" ว่าแล้วมายก็ยิ้มยั่วๆ พลางก้มลงทำท่าเก็บของ ทำให้หนุ่มๆในรถ ใจหายวาบไปตามๆกัน "เฮ้... อ่านทั้งเรื่อง