หลังจากวันนั้น (ประมาณเดือนกว่าๆ) วันอาทิตย์ผมก็ได้วางแผนไปเดินเทียวสวนจตุจักร ก็ได้ขึ้นรถเมล์ไปคนเดียวคนบนรถไม่ค่อยมาก ผมก็มองไปรอบๆ เพื่อหาที่นั่งเหมือนบุญพาวาสนาส่ง ผมได้มีโอกาสเจอเธออีกครั้งหนึ่ง เธอนั่งเบาะคู่ริมหน้าต่างช่วงหลังของรถ วันนั้นเธอแต่งตัวน่ารักมาก ใส่ชุดแซคสายเดี่ยวสีชมพู ผ้าเป็นแบบซีทรูพองๆ มีซับอยู่ข้างใน (เรียกไม่ถูก)
ผมไม่รู้คิดยังไงจึงเสี่ยงเดินไปนั่งเบาะคู่กับเธอ แล้วทักเธอไป “สวัสดีครับพี่” เธอหันมาพอเห็นผมเธอก็จำผมได้ ท่าทางเธอตกใจเล็กน้อย จากนั้นหน้าก็แดงขึ้นเล็กน้อยแล้วจึงก้มหน้านิ่ง ด้วยความหน้าด้านผมก็ไม่ละความพยายามจึงแนะนำตัวและชวนเธอคุยต่อไปโดยไม่พูดถึงเรื่องวันนั้น จนในที่สุดเธอก็คุยกับผม ได้ความว่าเธอชื่อพลอย เธออายุ 19 เรียนอยู่ปี 2 คณะนิเทศฯ มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง เธอพักอยู่หอพักกับเพื่อนชื่อหนิง (คนที่เจอบนรถเมล์พร้อมกับเธอวันนั้น) ใกล้ๆ โรงเรียนผม เธอยังไม่มีแฟน เนื่องจากวันนี้เพื่อนเธอไปเที่ยวกับแฟนเธอจึงออกมาเที่ยวคนเดียว เธอว่าจะไปเดินช๊อปปิ้งที่เซ็นทรัล จากนั้นผมจึงเปลี่ยนเป้าหมายทันทีโดยตอบเธอไปว่ากะลังจะไปเดินเที่ยวที่เซ็นทรัลพอดี จึงอาสาไปเดินเป็นเพื่อนพลอย วันนั้นผมก็ได้เดินเที่ยวกับเธอทั้งวันเลย และขากลับก็ได้ไปส่งเธอที่หอพักด้วยก่อนกลับก็ไม่ลืมขอเบอร์โทรของพลอยแน่นอน
หลังจากนั้นผมก็ได้โทรศัพท์คุยกับพลอยแทบทกวันจนเราสนิทกันและไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น เนื่องจากพลอยค่อนข้างเป็นคนขี้อายผมเลยได้แค่กอดจูบลูบคลำแต่เพียงเท่านั้น บางครั้งเวลาไปไหนด้วยกันผมมักชอบยืนเบียดก้นพลอยบนรถเมล์เป็นประจำ มาถึงช่วงที่ผมต้องสอบ Ent เพื่อเข้ามหาลัย ผมจึงขอให้พลอยมาช่วยติวให้ผมหน่อย เราจึงนัดกันวันเสาร์เนื่องจากพลอยมีเรียนช่วงเช้า เราจึงนัดกันช่วงบ่ายที่โรงเรียนของผม เมื่อถึงเวลาพลอยก็มาหาผมตามที่นัดหมายในชุดนักศึกษาแบบเข้ารูปกับกระโปรงนักศึกษาแบบจีบบานสั้นประมาณเข่า เรานั่งติวกันได้ซักพักคนเริ่มเยอะ ผมจึงชวนพลอยหลบขึ้นไปติวบนตึกพอผ่านห้องชีววิทยา ผมเห็นว่ามันเงียบดีไม่น่าจะมีใครมารบกวน (น่ากลัวซะมากกว่า) จึงชวนพลอยเข้าไปนั่งติวในห้องชีวะ
หลังจากติวไปซัก 1 ชม. ผมเห็นพลอยก็เริ่มหาวผมเลยให้พลอยนอนฟุบกับโต๊ะเพื่อพักผ่อนไปก่อนผมยอมรับว่าแทบไม่มีสมาธิเลย เพราะเมื่อพลอยฟุบลงไปทำให้ผมสามารถมองรอดรอยแยกระหว่างกระดุมชุดนัก... อ่านทั้งเรื่อง
