เวลาเย็นวันพฤหัส เป็นเวลาที่นักเรียนควรจะกลับบ้านได้แล้ว แต่กลับมีเด็กชายหญิงคู่หนึ่งนั่งคุยกันอยู่ในห้องเรียน "ณัฐนนท์...ปล่อยเรากลับเหอะนะ เย็นมากแล้วอ่ะ มีอะไรเดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยคุยกันก็ได้
นะ" เย็นฤทัยเริ่มหวั่นๆแล้ว เพราะตอนนี้เหลือเพียงเธอกับณัฐนนท์เพียงลำพัง เธอจำต้องนั่งอยู่กับเขาตั้งแต่เลิกเรียนจนกระทั่งบัดนี้เพียงเพื่อไม่ให้ความลับที่เธอไม่ใส่กางเกงในรู้ไปถึงหูเพื่อนๆคนอื่นๆ
การถูกเพื่อนจอมปากโป้งประจำโรงเรียนรู้ความลับที่น่าอายเช่นนี้มีหนทางเดียวคือต้องทำตามคำสั่งเขาเท่านั้น ฝ่ายณัฐนนท์เมื่อเห็นเพื่อนๆกลับกันหมดแล้ว...นี่เป็นเวลาที่เขารอคอยมานาน ประตูห้อง
เรียนค่อยๆปิดทีละบานตบท้ายด้วยเสียงล๊อคประตู "อุ่ย!...ณัฐนนท์ จะทำอะไรน่ะ?" ณัฐนนท์เดินตรงเข้ามายืนต่อหน้าเย็นฤทัย ท่าทีนี้ชวนให้เด็กสาวหวาดหวั่นใจยิ่งนัก แต่ก็เธอไต่ถามด้วยไมตรีจิต ฝ่าย
ณัฐนนท์นอกจากจะไม่ตอบเธอแล้ว สายตาที่เขามองเย็นฤทัยก็ดูน่ากลัวเหลือเกิน มือขวาณัฐนนท์ยื่นมาจับชายกระโปรงของเย็นฤทัยที่นั่งอยู่ "เฮ้ย!...จะทำอะไรน่ะณัฐนนท์" เย็นฤทัยเริ่มหวาดกลัวมากขึ้น
รีบเอามือซุกกระโปรงไม่ให้ณัฐนนท์จอมแฉได้ทำตามอำเภอใจ "เอามือออก!" เสียงณัฐนนท์ดุใส่เย็นฤทัยชวนให้เธอสำนึกถึงสถานะของตัวเอง "ณัฐนนท์...เราขอร้องล่ะ อย่าทำแบบนี้กับเราเลยนะ มันไม่
ดีหรอก" เด็กสาวไม่เหลือทางเลือกมากมายนัก ความเป็นคนใจดีของเธอทำได้แต่ขอร้องให้เพื่อนหนุ่มสำนึกในสิ่งที่ตนทำอยู่ น้ำเสียงอันอ่อนโยนที่มัดใจชายหนุ่มมาหลายต่อหลายคนทำเอาณัฐนนท์เกือบ
เสียความตั้งใจ แต่ตัณหาที่เขามีมันมากพอที่จะทำให้เขาลุยต่ออย่างไม่เกรงกลัวนรก "จะปล่อยไม่ปล่อย!" เสียงดุของณัฐนนท์ไม่ได้สนใจความรู้สึกของเย็นฤทัยเลยซักน้อย กระโปรงนักเรียนค่อยๆเปิด
เผยน่องขาขาวๆจนขึ้นไปถึงครึ่งทางแล้ว ความรู้สึกของเย็นฤทัยในตอนนี้แตกต่างจากทุกครั้งที่ถูกครูชัยเปิดกระโปรง อาจเป็นเพราะเธอเคยชินแล้วหรือไม่ก็เพราะเธอมีใจให้กับครูชัย แต่กับณัฐนนท์แล้ว
เธอไม่สนุกด้วยเลย "ถ้าไม่เปิด...เราจะเอาเรื่องของเธอไปบอกครูอุษณีษ์นะ" ชื่อคุณครูจอมเฮี๊ยบถูกยกขึ้นมาอ้างอีกแล้ว เย็นฤทัยแทบสะอึกเพราะเหลือทางเลือกแค่ 2 ทางที่ไม่น่าเลือกเลยซักทางเดียว มือ
เด็กสาวที่กำลังอ่อนไหวกับคำขู่ของเพื่อนชายก็ค่อยๆผ่อนแรงลง ปล่อยให้กระโปรงนักเรียนที่เปรียบเสมือนปราการชิ้นส... อ่านทั้งเรื่อง
