เรื่องมันมีอยู่ว่าฉันได้แอบหลงรักผู้ชายคนหนึ่ง เขาชื่อพี่พี แต่เขามีแฟนแล้วชื่อน้ำฝนเขาสองคนรักกันมาก ฉันแต่แอบมองเขาทั้งสองเดินไปไหนมาไหนด้วยกันฉันได้แต่เก็บความรู้เสียใจไว้ลึกๆ ไม่กล้าบอกพี่เขา มีอยู่วันหนึ่งมันใกล้จะสอบแล้วแหละ แต่ฉันยังทำรายงานยังไม่เสร็จเรื่องหนึ่ง เพราะยังไม่มีข้อมูลครบ ฉันก็เลยนึกไม่ออกว่าจะให้ใครช่วยดี สักพักก็เลยนึกขึ้นมาได้ พี่พีน่าจะช่วยเราได้ วันนั้นฉันเลยไปหาเขาที่บ้านเพราะบ้านเขาอยู่ไม่ไกลจากฉันเท่าไรนัก โชคดีที่เขาอยู่พอดี ฉันเดินเข้าไปหาเขาในบ้าน เขาถามขึ้น "อ้าวปรางมีธุระอะไรมาหาพี่ที่นี่หล่ะ" ฉันเลยตอบเขา "ปรางจะให้พี่พีช่วยบอกข้อมูลทำรายงานหน่อยค่ะ" เขารับปากช่วยฉัน "ได้สิ" เขาช่วยบอกข้อมูลทำรายงานจนเสร็จ ฉันก็เลยขอบคุณเขา แต่ขณะที่ฉันกำลังจะกลับบ้าน พอดีน้ำฝนเขาเข้ามาเห็นเราอยู่กันสองคน เขาเข้าใจผิด หาว่าเราสองคนนัดกันมาทำอะไรกันที่นี่ ฉันอธิบายให้เขาฟังว่ามันไม่ใช่แบบนั้น แต่น้ำฝนเขาไม่ฟังรีบวิ่งร้องไห้ออกไป ฉันโดนพี่พีไล่ออกจากบ้านทันที เพราะเป็นต้นเหตุให้เขาสองคนเข้าใจผิดกัน
พอตกดึก ฉันได้ยินเสียงคนตะโกนเรียกอยู่หน้าประตู "ปรางเปิดประตูให้พี่เดี่ยวนี้" ฉันจำเสียงได้ว่าเป็นเสียงใคร พี่พีนั่นเอง ฉันก็เลยเดินไปเปิดประตู ฉันเปิดประตูออก ฉันเห็นเขายืนตะลึง อ้าปากค้าง จ้องฉันทั้งตัวไม่กระพริบ ฉันก้มลงมองตัวเอง ก็ต้องตกใจลืมไปว่าตัวเองแต่งตัวไม่เรียบร้อย สวมแต่ผ้าขนหนู่ตัวเดียว มันสั้นเลยเขา อวดขาอวบๆของฉัน แล้วก็มองเห็นเนินอกรำไรๆ ฉันหน้าแดงทันที ก็เลยพูดกับเขา "เอ่อปรางขอโทษค่ะพี่พี ที่ปรางแต่งตัวไม่เรียบร้อย ปรางไม่นึกว่าพี่พีจะมาหาปรางที่นี่ " "ให้พี่เข้าไปข้างในได้ไหม" เขาพูดท่าทางโกรธๆ "ได้ค่ะ แต่ปรางขอแต่งตัวก่อนนะคะ " "ไม่ต้องแต่งแบบนี้แหละคุยกัน" ฉันก็ตกใจทำไมเขาพูดแบบนี้ เอ่อเข้ามาค่ะ เขาเดินเข้ามาในห้องนอนฉัน เขาพูดขึ้น "ปรางเธอรู้ใช่ไหมว่าเธอเป็นต้นเหตุให้พี่กับน้ำฝนเขาเข้าใจผิดว่าปรางกับพี่มีอะไรกัน" "ปรางขอโทษค่ะพี่พี ปรางไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้" "หึ พี่รู้นะว่าปรางแอบชอบพี่มานานแล้วพีดูออก พี่ว่าปรางต้องมีแผนอะไรสักอย่างที่ไปที่บ้านพี่คงไม่ได้แค่ไปปรึกษาเรื่องรายงานอย่... อ่านทั้งเรื่อง
