“พี่ต้องการนะหวาน” ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มอ้อนวอนกับหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่นั่งอยู่ข้างๆ “หวานไม่ใช่เด็กอมมือแล้วนะ แล้วพี่ก็ต้องการของจริง ผู้หญิงจริงๆ”
“หวานยอมไม่ได้หรอกค่ะ มันน่าละอาย พ่อกับแม่ของหวานต้องเสียใจแน่ๆ ถ้าหวานทำอย่างนั้น” กมลวรรณรีบสั่นศีรษะปฏิเสธ หญิงสาวคบหาเป็นแฟนธวัชชัยมานานแล้ว เธอเป็นเพื่อนสนิทกับมยุรินทร์น้องสาวของธวัชชัยมาตั้งแต่ยังเป็นนักเรียน จึงมักจะมาหา มยุรินทร์ที่บ้านอยู่เสมอ ด้วยความน่ารัก สดใสของหญิงสาวทำให้ธวัชชัยตัดสินใจจีบเธอจนเป็นแฟนกันตั้งแต่ที่เธอยังเป็นนักเรียน ตอนนี้เขาได้เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ส่วนกมลวรรณก็เอ็นติดเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกัน
บ้านของธวัชชัยเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ แต่เขาก็เช่าอพาทเมนท์เป็นที่พักอีกแห่งหนึ่งเพื่อความสะดวก เพราะคิดว่าถ้าวันไหนทำงานดึกจะได้ไม่ต้องเสียเวลาขับรถกลับบ้าน แล้วอีกอย่างธวัชชัยก็ต้องการใช้อพาทเมนท์นี้เป็นที่พลอดรักกับสาวๆของเขาด้วย ธวัชชัยเป็นคนเจ้าชู้ ชอบจีบผู้หญิงทีละสองสามคน แต่อาศัยว่าสับรางเก่งจึงเอาตัวรอดไปได้ตลอด เขาเป็นคนรูปหล่อ มีเสน่ห์ บุคลิกและคารมดี จึงหาสาวๆได้ไม่ยาก แต่กับกมลวรรณแล้วเธอไม่เคยจะยอมใจอ่อนไปกับเขา เด็กสาวยอมให้เขาทำบางอย่าง กอดและจูบกัน... บางครั้งเธอก็ยอมให้เขาถอดเสื้อของเธอออก หรือแม้กระทั่งถอดเสื้อยกทรง แต่เธอก็ไม่ยอมให้เขาถอดอะไรไปมากกว่านี้
“พ่อแม่ของหวานจะไปรู้ได้ยังไง มันเป็นเรื่องธรรมชาตินะ ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย ใครๆเขาก็ทำกันทั้งนั้นแหละ ให้ตายซิหวาน หวานน่าจะดูเพื่อนคนอื่นๆบ้าง...”
“มันยังไม่ถึงเวลาค่ะ”
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ”
“ก็วันที่เราแต่งงานกันไงคะ” เด็กสาวตอบหน้าแดงระเรื่อ
ธวัชชัยหัวเราะลั่น กมลวรรณมองด้วยความสงสัย คิดไม่ถึงว่าเขาจะหัวเราะ ธวัชชัยกระโดดลุกจากเตียง
“ถึงเวลากลับบ้านแล้วหนูน้อย”
กมลวรรณโล่งอก เธอคิดว่าเขาคงละพยายามที่จะพาเธอขึ้นเตียงก่อนแต่งงานไปแล้ว แต่เมื่อเขาไม่ได้มาหาเธอตามนัดในวันถัดมา เธอก็เริ่มเป็นห่วง เธอตามหาเขาอีกสองวันก็ไม่เคยเจอ ไม่เคยเลยที่เขาจะห่างหายจากเธอไปอย่างนี้ ด้วยความว้าวุ่นทำให้เด็กสาวไปหาเขาที่อพาทเมนท์ กมลวรรณหน้าแดงเมื่อเห็นเขายืนขวางประตู เสื้อไม่ได้สวม ซ้ำยังรูดซิบกางเกงไม่เสร็จด้วยซ้ำ
“ทำไมพี่เงียบหายไปล่ะคะ” เธอถามไม่ทันสังเกตว่าหน้าของเขาซีดเผือดไปเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ
“พี่..พ... อ่านทั้งเรื่อง
