ผมมีพ่อแม่และน้องที่พร้อมหน้า ต่างจากดนัยที่ไม่ค่อยได้พบหน้าพ่อ นานๆกว่าจะเจอกันสักครั้ง อันที่จริงแม่ของดนัยเป็นแค่เมียน้อยจะไปหวังอะไรมากก็ไม่ได้ แค่มีเงินทองเหลือใช้ก็ดีถมไปแล้ว ดนัยไม่เคยกลับไปเยี่ยมบ้าน ในขณะที่ผมกลับบ้านทุกเย็นวันศุกร์ และจะโผล่มาอีกครั้งก็วันจันทร์โน่นล่ะ ดังนั้นผมกับเขาจะพบปะเสวนากันก็เฉพาะวันธรรมดาเท่านั้น ดนัยเคยพาผมไปเที่ยวที่บ้านของเขา ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่แต่เงียบสงบ มีเพียงแม่กับคนใช้ประจำบ้าน ผมเคยถามเขาว่า"ทำไมไม่กลับมาอยู่บ้านจะได้อยู่เป็นเพื่อนแม่..ทั้งที่จาก บ้านไปกลับโรงเรียนก็น่าจะทัน..อาจจะเสียเวลาเดินทางหน่อยเท่านั้น" เขาบอกว่าไม่อยากเหนื่อยกับการเดินทาง ..และมีเหตุผลส่วนตัวที่ไม่อยากจะบอก ผมก็ไม่เซ้าซี้อีก และผมก็เพิ่งมารู้ว่า
ที่เขาไม่กลับบ้านในช่วงวันหยุดก็เพราะแม่เขามาเยี่ยมเขาอยู่บ่อยๆ วันที่เกิดเหตุก็เช่นเดียวกัน ช่วงตอนเย็นวันศุกร์ซึ่งผมก็กลับบ้านตามปกติ แต่เนื่องจากใกล้สอบมิดเทอม จึงจำเป็นต้องกลับไปติวกันสักหน่อย ก็คงต้องอาศัยดนัยละครับ ผมย้อนกลับมาในคืนนั้น (เพราะไม่ไกลกันนักนั่งรถราวชั่วโมงก็ถึงแล้ว) รถยนต์ของน้าสุวิมลแม่ของดนัยจอดอยู่หน้าบ้าน ฝากระโปรงรถยังอุ่นอยู่ แสดงว่ามาได้พักใหญ่แล้ว ผมไขประตูบ้านเข้าไป กะว่าจะเข้าไปทักทายแม่ของเพื่อนสักหน่อย ไฟในบ้านเปิดอยู่แต่ไม่มีคน จะเรียกก็ไม่กล้า เกรงใจน้ามลเค้า เพราะยังไม่สนิทกันมากนัก ได้ยินเสียงทีวีเบาๆลอยมาจากในห้อง อ้อ..เขาดูทีวีกันในห้องนี่เอง
กำลังจะเปิดประตูห้องเข้าไปอยู่แล้วเชียว บังเอิญได้ยินเสียวจ๊วบ..ดังออกมาอีก คราวนี้ผมไม่แน่ใจว่าดังจากทีวีหรือไม่ ตามมาด้วยหัวหัวเราะคิกๆ อย่างพอใจ ความสงสัยเริ่มก่อตัวข... อ่านทั้งเรื่อง
