บ้านของมัณทนาซึ่งอยู่กับพี่สาวอยู่ในซอยแถวๆมีนบุรีอยู่ท้ายซอยที่ลึกและค่อนข้างเปลี่ยวมาก ต้องเดินผ่านทั้งสลัมกลางซอย ท้องนา และหมู่บ้านจัดสรรร้าง ปกติมัณทนาจะกลับถึงบ้านประมาณ 1 ทุ่ม ก็นั่งรถเมล์เครื่องปากซอยหรือโทรตามพี่สาวให้ขับรถออกมารับ(ถ้าพี่สาวกลับก่อน) แต่ตอน 1 ทุ่มไม่น่ากลัวมากเพราะยังมีคนเดินและรถวิ่งตลอดค่ะ
แต่คราวเคราะห์ของมัณทนามาถึงเอาวันหนึ่งซึ่งมัณทนาต้องประชุมกลุ่มที่บริษัทจนถึง3ทุ่ม กว่าจะนั่งรถเมล์มาถึงซอยก้อเกือบ 4 ทุ่มแล้ว...มัณทนาโทรไปเรียกพี่สาวให้ขับรถออกมารับ แต่ไม่ทราบเพราะอะไรเธอไม่เปิดมือถือเลยค่ะ (มาทราบทีหลังว่าโทรศัพท์เธอเสีย)
มาถึงปากซอยก็เปลี่ยวมาก มัณทนาจะทำยังไงดี เมล์เครื่องก็ไม่มี มัณทนาเลยยืนรีรออยู่คิดว่าจะรอไปซักพักอาจจะมีเมล์เครื่องมา มัณทนาอยู่อยู่20นาทีได้ค่ะ เมล์เครื่องคันนึงก็วิ่งมา มัณทนาคุ้นๆหน้าเพราะเคยนั่งรถเค้ามาก่อน เลยเรียกให้ไปส่งที่บ้าน เห็นหน้าตาเค้าใจก็ไม่ค่อยดี เพราะดูเค้ามองมัณทนาแล้วยิ้มแปลกๆ แต่มัณทนาก็ไม่มีทางเลือก พอนั่งซ้อนท้ายเค้า เค้าก็พูดจาแทะโลมมัณทนาตลอดทาง มัณทนาได้แต่นั่งกลั้นใจ ภาวนาให้ไปถึงบ้านเร็วๆ
แต่แล้วเหตุการณ์ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น พอรถวิ่งที่กลางซอย เค้าก้อเลี้ยวรถเข้าไปในซอยแยกที่มืดและเปลี่ยวมาก มัณทนาตกใจมากๆแต่นั่งงงอยู่ เค้าไปจอรถที่เพิงเล็กๆริมทางซึ่งมีเพื่อนเค้าอีก4คนนั่งดื่มเหล้ากันอยู่ พอไปถึงเค้าก็ตระโกนบอกเพื่อนว่า \" เฮ้ย..วันนี้พาเจ้าสาวที่พวกเอ็งฝันถึงมาให้แล้วโว๊ย!\" พวกนั้นพอเห็นก็หัวเราะชอบใจและกรูกันเข้ามาล้อมมัณทนา มัณทนาตกใจแทบจะสิ้นสติ ไม่รู้ทำยังไงดี ทำท่าจะร้องแต่หนึ่งในพวกนั้นควักมีดเล่มเล็กๆออกมาถือขู่มัณทนา เลยได้แต่ยืนตะลึงไม่รู้จะทำยังไง มัณทนาเลยร้องไห้ออกมา
เจ้าวินเมล์เครื่องเลยบอกว่า ไม่ต้องตกใจหรอก พวกมันไม่ทำร้ายมัณทนาหรอก แต่ขอมีความสุขกับมัณทนาเท่านั้นเอง เพราะแอบมองแอบชอบมานานแล้ว ถ้าไม่ขัดขืนรับรองไม่เจ็บ ตอนที่มันพูด มันก็จับนมมัณทนาบีบ ส่วนเพื่อนของมันๆอีก4คนก็มารุมล้อม จับนม จับก้นมัณทนาตลอดเวลา มัณทนาบิดตัวอย่างขยะแขยงและหวาดกลัว น้ำตาไหลพรากไม่รู้จะทำยังไง คิดถึงสามีใจแทบข... อ่านทั้งเรื่อง
