เอาหลาน

ปานเด็กหนุ่มรูปงามแข็งแรงยังไม่ถึงยี่สิบมาอยู่กรุงเทพฯเพื่อเตรียมตัวไปเรียนต่อต่างประเทศ อาศัยกับอาสมยศ อายุสามสิบกลางๆที่แต่งงานแล้วหกปีเป็นคนดูแลธุรกิจให้พ่อเขาที่กรุงเทพฯ ฐานะอายศก็ต้องอาศัยพ่อเขาแต่อาสะใภ้ชื่อนาทเป็นคนสวยเรียบร้อย ปานเพิ่งมาสนิทกับเธอตอนมาอยู่กรุงฯนี่เอง ทางบ้านเธอเป็นคนมีสตางค์ ปัญหามีอยู่ว่าพ่อเธอจะแบ่งมรดกให้หลานๆทุกคนไม่ให้ลูก แต่ยศและนาททำยังไงก็ไม่มีลูกก็จะอดมรดกอันมหาศาล เมื่อปานมาอยู่ด้วยครึ่งปีผ่านไป ผัวเมียยังไงต้องมีลูกสืบสกุลให้ได้ ทั้งสองจึงตกลงบางอย่างและแอนให้ยศสามีดำเนินการ

ยศเอาเรื่องนี้มาคุยกับปานๆเข้าใจเพราะมรดกมากมายเสียดายถ้าไม่ได้ส่วนแบ่ง ยศจึงบอก “ไม่ใช่เรื่องมรดกอย่างเดียวอานาทเองก็อยากมีลูกสืบสกุลไว้เชยชมเราจะขอให้ปานช่วย” ปานว่า “จะให้ผมช่วยยังไงถ้าทำได้ผมยินดีบอกมาเลย”ยศยิ้มออก “ได้สิ อาคงเป็นหมัน ทีนี้เราอยากขอน้ำเชื้อจากปาน”ปานอึ้งไปขณะ “จะดีหรือเด็กเกิดมากก็จะ”ยศบอก “ก็อย่าพูดไปสิ ยังไงก็ปานเป็นหลานแท้ๆของอาสายเลือดตระกูลเดียวกัน” ปานขบคิด “ก็ได้จะเอาเชื้อผมผสมเทียบหรือไง” ยศบอก “อาเคยทำผสมเทียมแล้วยังไงก็ไม่ติด อาว่าผสมจริงเลยดีก... อ่านทั้งเรื่อง