วันที่ทำให้ผมไม่สามารถลืมได้ก็เกิดขึ้นเมื่อเดือนที่ผ่านมาเพื่อนๆ นัดเลี้ยงรุ่นกัน สุดท้ายก็มาต่อกันที่บ้านผมเฉพาะกลุ่มที่สนิทกัน มี อ้น, หนึ่ง, ไก่ และเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนคือ บุ๋ม และตาล เรานั่งกินเหล้าจนหมดไปอีกเกือบสองกลม บุ๋มและตาลจึงกลับ โดยไก่เป็นคนไปส่ง หนึ่งก็ขอติดรถไปด้วย เหลืออ้นที่เอารถมาเองบอกว่าจะอยู่ช่วยจัดการกลมสุดท้ายกับผม ส่วนเป้นั้นก็ขอตัวไปนอนเพราะเมามาก ปกติเป้จะไม่ดื่มเหล้าเลยเพราะเธอคออ่อนมาก วันนี้ดื่มไปหลายแก้วเพราะยัยบุ๋มเพื่อนซี้ คะยั้นคะยอเลยเมาพับขอตัวไปนอนก่อน ผมนั่งกินเหล้ากับอ้นไปก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย อ้นถามว่ายังงี้ เป้ไม่นอนรอเหรอ ผมบอกไม่หรอกเพราะเป้นอนขี้เซามาก ยิ่งถ้าเมาอย่างนี้ก็ไม่รู้เรื่องแล้ว ไฟไหม้บ้านยังไม่ตื่นเลย ฟื้นอีกทีก็สายๆ แล้วก็วกมาคุยเรื่องหนี้สินพนันบอลของผม เพราะอ้นทำงานที่เดียวกับผมรู้เรื่องที่ผมเล่นบอลเสียไว้ร่วมแสน ผมก็บอกไม่รู้จะใช้ยังไง คงจะคุยกับเขาขอส่งเป็นงวด อ้นเลยขู่ว่าพอเล่นได้เขาก็จ่ายทั้งก้อน พอเสียจะจ่ายเขาเป็นงวดเขาจะยอมเหรอ นี่เขาเห็นว่าก้อนเล็กเลยยังไม่ตามแต่อีกเดี๋ยวก็คงถึงคิวนาย “แล้วเราจะทำไงดีวะ” ผมเริ่มกลัว “ขายดาน์วบ้านสิ” อ้นแนะนำ “ไม่ได้ เรื่องบ้านนี่เป็นความใฝ่ฝันของเรากะเป้ตั้งแต่สมัยเรียน นายก็รู้ นายพอช่วยเราได้ไหมเนี่ย” ผมหน้ามืดไปหมดแล้ว กลัวโดนตามขู่ฆ่า กลัวเป้รู้ กลัวโดนยึดบ้าน ในหัวมันหมุนติ้ว “ช่วยหน่ะพอได้เราจะช่วยออกให้ก่อน แล้วนายมาผ่อนใช้เราแค่ครึ่งเดียวก็พอ แต่มีข้อแม้นิดหน่อย” ผมยิ้มเต็มหน้าแทบจะกราบเพื่อน “แล้วเราจะตอบแทนนายยังไงดี” อ้นยิ้ม “นายก็ตอบแทนเราวันนี้เลยก็ได้” แล้วก็มองขึ้นไปบนบ้าน
ผมรู้ทันทีว่าเพื่อนคิดอะไรอยู่ เพราะเราเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมา อ้นเป็นเพื่อนสนิท... อ่านทั้งเรื่อง
