พอทุกคนไม่ว่าง ผมก็คิดว่า ทริปนี้ล่มแหงๆ เลยตัดสินใจไม่ไปเหมือนกัน แล้วนึกยังไงไม่รู้ คืนก่อนวันออกเดินทาง (ตามกำหนดการณ์เดิม) ผมโทรไปหามิ้นต์ กะจะชวนไปดูหนัง แต่โทรเข้ามือถือตั้งหลายครั้งก็ไม่รับสาย ผมเลยโทรเข้าบ้าน แม่เธอรับครับ แล้วบอกว่ามิ้นต์หลับแล้ว เพราะพรุ่งนี้จะเดินทางไปหัวหินแต่เช้า แม่มิ้นต์ก็ถามเหมือนกันว่าทำไมผมไม่รีบนอน ไม่ได้ไปด้วยกันเหรอ ผมก็ได้แต่อ้อมแอ้มตอบออกไปว่าจะโทรมาคอนเฟิร์มเวลาเฉยๆ แล้วก็วางสายไป ตอนนั้นผมงงๆอยู่นิดหน่อย แต่ก็พอจะเดาได้ว่า มิ้นต์คงอยากจะไปเที่ยว แต่ไม่ได้บอกที่บ้านว่าไม่มีใครไปด้วย เพราะทุกคนแคนเซิ่ลหมด
พอเช้า ผมรีบพาตัวเองกับกระเป๋าเดินทาง (ที่รีบจัดเมื่อคืน) มาหามิ้นต์ที่บ้าน เธอดูตกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วบอกพ่อกับแม่ว่าเป็นคนนัดให้ผมมาเจอที่นี่เอง เพราะผมอาสาจะขับรถไปให้ แล้วจะเลยไปรับเพื่อนที่จุดนัดพบต่างๆด้วย พวกท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร พอขับรถออกจากรุงเทพฯมาได้หน่อยนึงมิ้นต์ก็ถามว่าผมรู้ได้ไงว่าเธอจะยังไปเที่ยวหัวหิน ผมก็เลยบอกว่าเมื่อคืนโทรหา แล้วแม่มิ้นต์บอก
ใช้เวลาไม่นาน ผมกับมิ้นต์ก็มาถึงหัวหิน แต่ก็เกิดปัญหาใหญ่คือ มิ้นต์โทรมาแคนเซิ่ลห้องพักไปแล้วห้องนึง (เพราะที่จองตอนแรกจองเป็นห้องใหญ่ 2 ห้อง แยกกันนอนหญิงชายคนละห้อง) เหลือห้องเดียวที่มิ้นต์จองไว้ให้ตัวเอง ผมเลยจะออกไปหาที่พักข้างนอก แต่พนักงานโรงแรมบอกว่า ช่วงนี้คนเยอะมาก ที่พักน่าจะเต็มหมด ผมก็คิดว่าน่าจะจริง เพราะเป็นช่วงเดือนเมษาพอดี แล้วมิ้นต์ก็บอกว่า ไม่เป็นไร ผมก็เลยต้องเลยตามเลย
พอถึงห้องเราก็เก็บของกันไปเงียบๆ เงียบจนผมว่าอึดอัด เพราะปกติมิ้นต์จะช่างพูด ช่างคุย ผมเลยชวนเธอไปกินอาหารทะเลกัน เธอก็โอเค แต่ขออาบน้ำก่อน ห้องพักนั้นเป็นห้องใหญ่ แบบมี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ แล้วก็เชื่อมด้วยห้องนั่งเล่นตรงกลาง หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้... อ่านทั้งเรื่อง
