็ทั้งเปลี่ยวทั้งมืดเลย) เราคิดว่าต้องไปออกหลังห้างแน่ ๆ ตอนนั้นความคิดชั่วแล่นเข้ามาที่สมองพอดี คงไม่
ต้องบอกนะว่าคิดอะไร เราเรียกน้องเค้าหยุด ทีแรกน้องเค้าไม่หยุด เราเลยเดินไปคว้าแขนน้องเค้าไว้ น้องเค้าทำท่าตกใจมาก แต่คงเห็นเราไม่ได้แต่งตัว แบบ รปภ.มั้งเลยพูดกับเราว่าพี่มีอะไร (ตอนนั้นผมเพิ่งสังเกตุว่าน้องเค้าน่ารักมากเหมือนกัน ตัวขาวๆ ปากนิดจมูกหน่อยอะไรประมาณนั้นแต่ไม่ถึงกับสวยมากนะครับ) ผมเลยบอกไปว่า พี่เห็นว่านอ้งหยิบอะไรใส่เป้นะ เท่านั้นแหละครับน้องเค้าหน้าเสียเลย แต่เราบอกไปว่า ทำไมไม่ซื้อ เค้าบอกว่าแพงเกินไป ไม่มีเงิน เราก็บอกว่าขอดูหน่อยว่าเอาอะไรมา น้องเค้าเปิดกระเป๋าให้ดูปรากฏว่าเป็นครีมอะไรซักอย่างผมไม่รู้จักหรอก แต่ราคาน่าจะแพงอยู่เหมือนกัน แล้วผมก็ถามน้องเค้าไปว่าน้องชื่ออะไร น้องเค้าบอกว่าเค้าชื่อ ฟ้า ผมเลยบอกว่าจะให้พี่ทำไงดี น้องฟ้าเลยบอกว่าอะไรก็ได้อย่าส่งน้องเค้าให้ทางห้างก็แล้วกัน มาถึงนาทีนี้เราเริ่มสังเกตุว่า น้องเค้าไม่ใช่แบบเด็กแก่แดดแน่ ๆ เพราะดูกลัว ๆ ผมยังไงก็ไม่รู้ ตัวสั่นตลอดเวลาเลย ผมคิดว่าถ้าเป็นพวกขโมยมืออาชีพ หรือประเภทเอาตัวเข้าแลก น่าจะดูกล้ากว่านี้ ตอนนั้นในใจผมนึกสงสารขึ้นมาแล้วเพราะน้องเค้าเริ่มมีน้ำตาแล้ว แต่อีกใจก็โอกาสทองแล้ว ว่าแล้วผมก็บอกน้องเค้าว่าเอางี้พี่ไม่บอกทางห้าง แต่น้องต้องทำอะไร
ให้พี่อย่างนึง น้องเค้าถามว่าจะให้ทำอะไร ผมยิ้ม น้องเค้าเหมือนรู้ตัว เค้าบอกผมว่าอย่าทำแบบนั้นได้ม... อ่านทั้งเรื่อง
