เด้กข้างห้อง

ช่วงสองสามวันแรกยังไม่ค่อยมีอะไรน่าตื่นเต้นซักเท่าไหร่

แต่อยู่มาวันนึงผมกลับมาจากทำงานกำลังจะขึ้นลิฟต์

ผมก็ได้เจอน้องสาวนักศึกษาน่ารักโคตรคนนึงขึ้นลิฟต์มาพร้อมกับผมสองต่อสองแถมยังข

แค่ครั้งแรกที่เจอก็เล่นเอาหัวใจผมเต้นไม่ค่อยเป็นจังหวะเสียแล้ว

พอออกจากลิฟต์ผมก็ให้เธอเดินออกก่อน ตามประสาชายไทยที่ดี

(แต่ที่จริงกะจะแอบดูว่าเธออยู่ห้องไหนอยู่แล้วต่างหาก)

แล้วโคตรจะโชคดีไม่น่าเชื่อขึ้นไปอีกเมื่อพบว่าเธอ อยู่ห้องข้างผมนี่เอง

ก่อนเธอจะเข้าห้องเธอเหลือบสายตามาทางผมจังหวะที่กำลังจะไขกุญแจพอดี

ผมก็เลยได้โอกาสส่งยิ้มผูกมิตรเอาก่อนแต่ยังไม่ทันได้ชวนคุยรักษาลุคฯเอาไว้ก่อน

กลัวเธอจะเห็นว่าเป็นพวกขี้หลี ห้องนี้ผมเคยเห็นมีผู้หญิงอีกคนหน้าตาหมวยๆ

ขาวๆ แล้วก็เคยส่งยิ้มไปให้แล้วเหมือนกัน แต่คนนี้เพิ่งจะเคยเห็นจริงๆผมมีแฟนอยู่แล้วคนนึงแต่อยู่ต่างจังหวัด

สองสามเดือนจะได้เจอกันซักครั้ง

ส่วนใหญ่ผมจะไปหาเธอเองมากกว่าไม่ก็ไปเที่ยวต่างจัดหวัดนัดเจอกันอีกที

ดังนั้นจึงไม่เป็นการยากที่ผมจะแอบไปกุ๊กกิ๊กกับสาวอื่นบ้างตามนิสัยชายไทยที่ดี(อิๆ)

วันต่อมา ผมรีบตื่นแต่เช้านั่งรออยู่แถวประตูห้อง

พอได้ยินเสียงเปิดประตูห้องข้างๆ ผมก็รอจังหวะนิดนึงเปิดตามออกไป

ปรากฏว่าเป็นสาวหมวยคนแรก

เลยถือโอกาสชวนคุยเลียบๆเคียงๆมาได้ว่าว่าน้องหมวยเธอชื่อแป๋ม

อยู่กับเพื่อนอีกคนชื่อหลิน มาจากจังหวัดเดียวกัน เรียนปี 4 ที่ ม.

เดียวกันแต่เรียนคนละคณะ วันนี้น้องหลินเธอไม่มีเรียนเลยไม่ได้ออกมาด้วย

ออกจากลิฟต์ก็แยกย้ายกันไป แต่แผนผมก็ขยับไปแล้วหนึ่งขึ้น

แต่ไม่กี่วันต่อมาผมก็ต้องมานั่งจ๋อยเมื่อพบว่าน้องหลินของผมเธอมีแฟนเป็นตัวเป็

แถมขึ้นมาหาเธอถึงห้องตอนแป๋มไม่อยู่อีกต่างหาก (สาวงามสมัยนี้จริงๆเล้ย)

ท่าทางเจ้าหนุ่มคนนั้นก็สำอางค์ไม่เบา ถ้าให้เดาคงมีหญิงติดตรึม

ไม่แปลกหรอกที่มันจะคาบน้องหลินไปละเลียดได้

(ตอนหลังมารู้ว่ามันขับบีเอ็มอีกต่างหาก)

เจอแบบนี้ก็คงต้องทำใจแห้วอีกตามฟอร์ม หันมาหวังแคลมน้องแป๋มแทน

ถึงหน้าตาจะไม่สวยคมแต่ก็น่ารักแบบหมวยๆขาวๆ

ก็ใช้แผนดักรอตอนเช้าชวนคุยไปเรื่อย

จนเริ่มจะสนิทสนมพอชวนลงไปกินข้าวเย็นแถวๆอพาทเม้นท์ได้

น้องหลินก็เคยลงมากินด้วยบ้าง ยิ่งได้คุยกับเค้าแล้วยิ่งเสียดาย

คนอะไรไม่รู้น่ารักไปหมด เสี... อ่านทั้งเรื่อง