ทรมาน

ดูท่าทางเหมือนเพื่อนมันจะบอกให้จอดรับกูไปที่ปากซอยด้วยมันชะลอรถลง กูก็ดีใจนึกว่าจะไม่ต้องเดินตากฝน อีฝนกดกระจกลงนิดนึง มองดูกูที่ตัวเปียกซกไปทั้งตัว มองแบบเหยียดๆ แล้วก็บอกว่า "โทษทีนะคะ ไหนๆคุณก็เปียกอยู่แล้ว ก็เปียกต่ออีกนิดคงไม่เป็นไร ถ้ารับคุณขึ้นมาเดี๋ยวรถเลอะหมด" แล้วก็บึ่งรถออกไปทันที กูนี่ยืนอึ้งเลย ในใจก็ด่า อีดอกอย่าให้ตากูมั่งนะ.... อีกอาทิตย์ต่อมากูแกล้งไปปล่อยลมจากยางรถนังฝน แล้วไปหลบอยู่ในมุมของที่จอดรถคอยดูผลงาน ซักพักกูเห็นนังนี่มันเดินกอดหนังสือมาคนเดียว ทีแรกกูกะจะแกล้งปล่อยลมเฉยๆ แต่มันเสือกเดินมาคนเดียว ความคิดกูก็แล่นขึ้นมาทันที เป็นยังไงเดี๋ยวกูเล่าต่อ พอมันเดินมา start รถแล้วออกรถไปยังไม่ทันพ้นประตูลานจอดรถ มันก็จอดแล้วลงมาดู แล้วอุทานว่า" ตายแล้ว...ยางรั่ว" กูได้จังหวะพอดี เลยออกรถมาแล้วแกล้งจอดรถถามว่า "ฝนมีอะไรให้เราช่วยมั๊ย" มันทำท่าทางกระวนกระวาย แล้วบอกว่า ยางรถมันรั่ว เอ่อ...พอจะช่วยเราหน่อยได้มั๊ย" มันทำท่าอึกอัก คงสำนึกผิดที่เคยทำกับกูไว้ กูบอกไปว่า"เราก็เปลี่ยนยางรถไม่เป็น...เอางี้ขึ้นรถเราก่อนเดี๋ยวพาไปตามช่างมาให้" ตอนแรกมันก็ทำท่าลังเล แต่มันเย็นมากแ... อ่านทั้งเรื่อง