ฟันเด็กเเขก

..... ผมเป็นลูกจ้างอยู่ในร้านขายผ้าแถวพาหุรัด มีหน้าที่ส่งผ้าไปทั่วกรุงเทพ คุณๆคงเคยเห็นพวกผมบ้าง ก็สิงห์เวสป้าไงครับ ที่เอาม้วนผ้าห้าหกม้วนทิ่มหลัง แล้วร่อนเวสป้าไปมาทั่วกรุงนั่นแหละ

..... ผมชื่อชัยครับ ชาวอีสานขนานแท้และดั้งเดิม ทำงานนี้มาสามปีแล้ว ร้านที่ผมทำอยู่เป็นตึกแถวคูหาเดียว งานหนักครับตื่นแต่เช้าเอาผ้าไปส่ง กว่าจะได้เลิกงานก็สองสามทุ่ม ต้องช่วยปิดร้านเก็บม้วนผ้า นายจ้างก็กระดูกขัดมัน งกเป็นสุดๆ ผมต้องอาศัยนอนตรงทางเดินระหว่างม้วนผ้านั่นแหละ เพราะไม่มีที่ว่างที่อื่นอีกแล้วในร้าน นอนฟังเสียงอะไรๆจนหลับไป ก่อนจะถูกปลุกแต่เช้าเพื่อเปิดร้าน และทำงานต่อไปเป็นวัฐจักร

..... คืนหนึ่งเมื่อเก็บร้านเสร็จ ผมก็อาบน้ำอาบท่ากินข้าว แล้วก็เตรียมตัวนอนตามปกติ ก็ได้ยินเสียงคนเดินลากรองเท้าแตะมาเบาๆ ปกติชั้นล่างจะไม่มีใครลงมาเลยยามค่ำคืน ทุกคนจะอยู่ชั้นสองชั้นสามกันหมด ไฟจากด้านนอกที่ลอดช่องประตูเข้ามา ผมเห็นเอมม่า ลูกสาววัยสิบสามปีของเจ้าของร้าน เดินก้มๆเงยๆหาอะไรอยู่ตามพื้น เอมม่าเป็นเด็กแขกที่สวยมาก อวบอัดกลมกลึงไปทั้งตัว ผมแอบมองเธอบ่อยๆเวลาใครๆเผลอ ผมลุกขึ้นถามเอมม่าเบาๆว่าหาอะไร เธอสะดุ้งครับเธอคงคิดว่าผมหลับไปแล้วมั้ง ก่อนตอบว่าทำตุ้มหูหาย ท่าทางเธอไม่สบายใจเลย ผมก็รู้ว่าเธอคงกลัวพ่อเธอดุ พ่อเอมม่าดุมากและจอมงกอย่างวายร้าย ถ้ารู้ว่าเอมม่าทำของมีค่าหาย เอมม่าคงโดนดุและโดนตีแน่นอน ผมก็เลยลุกขึ้นช่วยค้นหาตุ้มหูกับเอมม่า

..... เราไม่ได้เปิดไฟ เพราะกลัวคนข้างบนจะลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ต่างคนต่างช่วยกันเพ่งๆ โดยแสงไฟจากนอกบ้านที่ลอดเข้ามา สักครู่ผมก็พบตุ้มหูอันนั้นหล่นอยู่ในซอกของม้วนผ้า กำลังจะร้องบอกเอมม่า แต่ทันใดนั้นผมก็นึกอะไรออก ผมเฉยซะแล้วทำเป็นหาต่อไป ครู่ใหญ่จนคนข้างบนทั้งหลายเงียบเสียง คงนอนหลับกันหมด เอมม่าเริ่มน้ำตาไหล เธอคงหมดหวังในการหาแล้ว และคงกลัวผลที่จะตามมา เมื่อพ่อเธอรู้ ผมเขยิบเข้าใกล้เอมม่า พลางปลอบเธอเบาๆ ทีนี้เอมม่าร้องไห้โฮออกมาเลย จนผมรีบเอามือไปปิดปากเธอ เป็นครั้งแรกที่ผมโดนตัวเอมม่า เธอเองก็ยังสะอึกสะอื้น ผมเลยดึงเอมม่าเข้ามากอดไว้พลางลูบหัวเธอ ปลอบเธอเบาๆ เอมม่านี่กลิ่นตัวแรงมาก ทำให้ผมรู้สึกเงี่ยนขึ้นมาจับใจ ผมบอกเอมม่าว่า คนอีสานของไทยน่ะเขามีวิธีหาของหาย แต่เป็นวิธีทางไสยศาสตร์ อาจจะต้องเจ็บตัวนิดหน่อย แต่ก็จะหาของพบ เธอจะลองทำไหม เอมม่... อ่านทั้งเรื่อง