มาจากบ้านนอก แต่พี่รหัสดีมาก เพราะไม่มีท่าทางว่ารังเกียจผมเลย มีอะไรก็พูดคุยปรึกษาได้ ความที่พี่น่ารัก พูดเพราะ ผมก็เลยหลงรักเข้าเต็มเปาเลยซึ่งปรากฏว่าพี่รหัสมีแฟนอยู่แล้ว ผมก็เก็บเอาไว้ในใจ ก็พยายามเอาใจพี่เขาเสมอ มีอะไรก็เอามาฝาก โทร.ไปหา ท่าทางพี่เขาไม่ได้รำคาญเลย จนกระทั่งการรับน้องก็ผ่านไป ผมและพี่รหัสก็ยังสนิทสนมกันเหมือนเดิม แต่เวลาแฟนพี่เค้าอยู่ผมจะหลบเลยเพราะเป็นเด็กวิศวะหน้าตาดีและรวย พวกเยอะมาก จนกระทั่งวันที่ผมไม่คาดคิดก็มาถึง พี่รหัสโทร.เข้ามาหาผมที่หอพักตอนประมาณ 3 ทุ่ม บอกว่าอยู่ที่ผับแห่งหนึ่งให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อนหน่อย เร่งให้ออกไปเร็ว ๆ ผมก็รีบจับแท็กซี่บึ่งไปเลย ไปถึงก็พบพี่นั่งดื่มเบียร์อยู่คนเดียว ตาแดงก่ำเหมือนคนเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
"พี่เป็นอะไรไปครับ" ผมถาม
"เฮิร์ท คนมันไม่รักดี อยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อยนะตุ๋ย"
ความจริง ไม่น่าจะแทนกันว่าพี่เพราะพี่รหัสอายุมากกว่าผมแค่ปีเดียว แต่ถ้าดูเฉพาะหน้าตาผมก็แก่กว่าหลายปี แต่ติดมาแต่ทีแรกตอนรับน้อง พี่รหัสก็เลยต้องเรียกพี่มาเรื่อย ๆ
พี่เอาแต่ดื่มเบียร์กรอกเข้าปากราวกับน้ำ พร่ำถึงความไม่ซื่อตรงและความไม่จริงใจของคนรัก ฟังดูพอจะเข้าใจว่าทะเลาะกับแฟนเพราะไปเห็นแฟนแอบควงคนอื่น
"พอเถอะพี่ พี่ดื่มมากแล้ว"
"พี่ไม่อยากกลับบ้าน"
ร่างของพี่เริ่มอ่อนระทวยเอนไปเอนมา ผมต้องคอยประคองเอาไว้
"ตุ๋ย อย่าปล่อยให้พี่กลับบ้านอย่างนี้นะ พ่อพี่เอาพี่ตายแน่"
พูดแล้วก็ร้องไห้อย่างน่าสงสาร พวกโต๊ะข้าง ๆ ก็มองกันด้วยสายตาแปลก ๆ ผมก็เลยเรียกให้เขามาเก็บตังค์ พี่ก็ยังมีสติควักตังค์มาจ่ายเพราะผมไม่มีเงิน จากนั้นผมก็พาขึ้นแท็กซี่ พี่รหัสบอกว่าไปไหนก็ได้แต่อย่าพากลับบ้านเด็ดขาดผมก็ไม่รู้จะทำไงเพราะที่หอพักก็เป
็นหอชายห้ามพาผู้หญิงเข้าไป
"ไปโรงแรมนะคะ..แท็กซี่ ตุ๋ยพาพี่ไปนอนพักหน่อย"
ผมก็อึ้ง พี่ก็หลับคอพับคออ่อน ผมก็คอยประคับประคองไว้ ไม่นานแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าโรงแรม มันเป็นโรงแรมม่านรูดชัด ๆ ผมไม่เคยเข... อ่านทั้งเรื่อง
