อาหารเย็นกับสมฤดีและศิริวรรณตามปกติ ขณะนั้นสมฤดีก็ก้าวเข้ามาในห้อง ในมือของเธอถือห่อพัศดุไส่ซองสีน้ำตาล พร้อมทั้งยื่นให้ศิริ
ก่อนที่เธอจะขึ้นมาเธอเดินผ่านโต๊ะทำงานเห็นซองพัศดุแปลกตาก็เลยหยิบติดมือขึ้นมาด้วย ศิริรับซองมาดู พร้อมกับพลิกไป-มา หน้าซองไม่มีนามผู้ส่ง มีแต่ชื่อผู้รับคือตัวเขานั่นเอง “อ้าว.. คุณกลับมาแล้วเหรอ แล้วแวะรับยายวรรณมาด้วยหรือเปล่าล่ะ” “รับมาแล้ว ลูกโทรศัพท์ไปที่ที่ทำงานให้ฤดีผ่านไปแวะรับแกด้วยค่ะ” “เอ.. แล้วนี่ซองพัศดุอะไรนะ ไม่มีชื่อผู้ส่งเสียด้วย ผมก็ไม่ได้สั่งอะไรนี่นา” “ก้อ ลองเปิดดูซีคะ เผื่อจะเป็นของสำคัญ” ศิริเดินไปหยิบคัตเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง กรีดซองเปิด พอเขาเห็นของในซอง คิ้วก็ยิ่งขมวด เหมือนกับเห็นของแปลกประหลาด เขาดึงของในซองออกมา เป็นตลับเทปวิดีโอ ทั้งศิริและสมฤดีสบตากัน แล้วทั้งสองคนก็ตาเบิกกว้างเพราะนึกอะไรขึ้นมาได้ ศิรินิ่งเงียบไม่ปริปากพูด สมฤดีก็สาวเท้าเดินเข้ามาหาศิริ ทั้งสองต่างก็พอจะเดาออกถึงที่มาของตลับเทปนี้ สมฤดีดึงตลับเทปพร้อมทั้งซองสีน้ำตาลจากมือของศิริแล้วพลิกดู
สักครู่ก็เอาไปวางไว้ที่โต๊ะที่วางหนังสือหัวนอน “ขออาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน” สมฤดีเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ศิริก็แต่งตัวชุดอยู่กับบ้าน พอสมฤดีออกมาจากห้องน้ำ เธอนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆ ออกมาผืนเดียว ศิริมองตามสมฤดี ผ้าเช็ดตัวที่สมฤดีนุ่งอยู่ผืนเล็กนิดเดียว ส่วนบนปิดเต้านมไว้ไม่มิด เห็นร่องลงมาเกือบครึ่ง หน้าอกและช่วงใหล๋ของสมฤดีข... อ่านทั้งเรื่อง
