ฉันรู้สึกเหงามาก ซึมไปเป็นอาทิตย์เลยทีเดียว เพื่อนของฉันเลยแนะนำให้ฉันรู้จักกับผู้ชายคนนึงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน เค้าชื่อปั้น ปั้นเป็นคนคุยเก่ง มีอารมณ์ขัน เค้ามักจะแหย่ให้ฉันหัวเราะได้เสมอ เราสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงปั้นก็สารภาพว่าเค้าชอบฉันและขอคบฉันในฐานะแฟน ฉันตกใจมาก ฉันไม่เคยคิดกับเด้ามากกว่าเพื่อนเลยแต่ด้วยอะไรก็ไม่ทราบ อาจเป็นเพราะความเหงาล่ะมั้ง ฉันจึงตอบตกลง ฉันกับปั้นไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เค้าจะไปรับไปส่งฉันที่บ้านทุกวัน พ่อแม่ฉันก็เอ็นดูเค้ามากพ่อแม่พี่เอกก็เช่นกัน แต่ฉันก็ยังไม่รู้สึกกับเค้ามากกว่าเพื่อนอยู่ดี
วันสอบปลายภาควันสุดท้ายฉันกับเพื่อนๆและปั้นไปเลี้ยงฉลองที่สอบเสร็จ ปั้นไปส่งฉันที่บ้านเกือบสามทุ่มแล้ว พี่เอกกำลังนั่งคุยอยู่กับพ่อแม่ฉัน ฉันได้ยินพ่อบอกพี่เอกว่า “พรุ่งนี้ลุงกับป้าแล้วก็พ่อแม่ของเอกต้องไปสัมนาที่ต่างจังหวัดสองสามวัน ลุงฝากน้องด้วยนะ” ฉันเพิ่งนึกออกเพราะพ่อกับแม่ก็บอกฉันแล้ว พี่เอกพยักหน้ารับแต่พอหันมาเห็นฉันเค้าก็รีบขอตัวกลับทันทีโดยไม่ชายตามาทางฉันอีกเลย ฉันจึงทำเป็นไม่สนใจเดินขึ้นห้อง อาบน้ำแล้วก็เข้านอนเลย แต่ฉันก็นอนไม่หลับเพราะในหัวฉันมีแต่เรื่องของพี่เอก ทำไมฉันถึงรู้สึกเศร้าขนาดนี้ก็ไม่รู้ กว่าจะหลับได้ก็ปาเข้าไปค่อนคืน
วันนี้ฉันตั้งใจจะไปคุยกับพี่เอกให้รู้เรื่อง ฉันไม่ชอบที่เค้าทำเย็นชาใส่ฉันโดยไม่มีสาเหตุแบบนี้ ฉันเดินไปที่บ้านพี่เอกตอนสายๆ แต่ไม่มีใครอยู่เลย บ้านปิดล็อก ฉันจึงเดินกลับมาที่บ้านก็เจอปั้นรออยู่ เค้าบอกว่าจะมารับฉันไปดูหนัง ปั้นพาฉันไปดูหนัง โยนโบลว กินไอติม ร้องเกะ กลับถึงบ้านตอนทุ่มกว่าๆ พอปั้นกลับไปฉันก็เดินไปหาพี่เอกที่บ้าน ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง
ฉันเห็นพี่เอกนั่งก... อ่านทั้งเรื่อง
