มันเป็นวันเริ่มงานใหม่กับที่ทำงานแห่งใหม่ของ ปรัชญา
จากการแนะนำของเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งที่เคยทำงานที่เดียวกันมา
เงินเดือนและสวัสดิการที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย
ไม่แพ้หน่วยงานรัฐวิสาหกิจใหญ่ๆ ทำให้ปรัชญาตัดสินใจเปลี่ยนงานทันที
ยอมนับหนึ่งใหม่กับบริษัทนี้ โดยไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะเขียนใบลาออกจากบริษัทเก่าด้วยซ้ำ
และทุกอย่างก็ดูราบรื่นมาก เพราะได้ทำงานกับรุ่นพี่ผู้หญิง คนที่เขาเคยแอบๆชอบอยู่
เมื่อครั้งอยู่บริษัทเก่า ถึงขนาดเก็บไปชักว่าวมาจนเมื่อยมือแบบนับครั้งไม่ถ้วนไปหลายหนแล้ว
โดยได้ทำงานในตำแหน่งช่างซ่อมบำรุง ทำหน้าที่ดูแลบริษัทที่เขาถนัด
และอยู่ใต้อาณัติของรุ่นพี่สาวคนนี้เอง
งานแรกที่ต้องเผชิญวันนี้คือการแก้ไขห้องน้ำที่มีปัญหาน้ำรั่ว……
และที่สำคัญห้องน้ำหญิงซึ่งเป็นห้องน้ำในชั้นผู้บริหาร
พนักงานทั่วๆไปจะไม่ค่อยกล้าเข้ามาใช้……เมื่อเตรียมเครื่องมืออุปกรณ์พร้อมสรรพ
ปรัชญาก็ตรงเข้าปฏิบัติภาระกิจทันที ขณะที่นั่งตรวจเช็คฟลัชวาล์วตัวต้นเหตุอยู่นั้นเอง
เสียงเปิดประตูใหญ่ของห้องน้ำหญิงก็ดังขึ้น เสียงรองเท้าส้นสูง
ดังเคาะพื้นหินแกรนิตเงางามดังเข้ามา……เข้ามาคนเดียว และหยุดลงตรงอ่างล้างหน้าตรงข้ามกับห้อง
ที่ปรัชญานั่งซุ่มทำงานอยู่พอดี เสียงฟืดฟาดพึ่บพั่บของการเสียดสีของเสื้อผ้าดังขึ้น
และอีกสองสามอึดใจก็เงียบลง ปรัชญาเหมือนจะเพิ่งนึกขึ้นได้
เขาเอี้ยวตัวกลับหลังมองไปที่กลอนประตู…..ตายละหว่าลืมใส่กลอน
และโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวเสียงรองเท้าส้นสูงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง
และตรงมายังห้องน้ำที่ปรัชญาซุ่มอยู่ ประตูถูกผลักเข้ามา
จนกระแทกใส่ปรัชญาที่นั่งยองๆอยู่อย่างไม่มีหลักส่งผลให้ปรัชญาล้มเค้เก้ไป
เสียงร้องอุทานดังออกมาอย่างตกใจจากปากหญิงสาวพนักงานคนนั้น
เมื่อปรัชญาตั้งหลักได้ จึงค่อยตะกายลุกขึ้นนั่ง พนักงานสาวผู้นั้นก็เข้ามาถึงตัวเขาแล้ว
เธอก้มลงช่วยฉุดแขนปรัชญาให้ลุกขึ้น เมื่อปรัชญาเงยหน้าขึ้นกล่าวคำขอบคุณ
เขาก็จำได้ในทันที “อ๊ะ!!ขอบคุณครับพี่อ๊อด..”
พี่อ๊อด หรือคุณวรรณภัทร รองผู้จัดการฝ่ายบุคคลสาวสวยร่างเล็กผมสั้น
มีผิวกายที่ค่อนข้างคล้ำแต่ก็ขับให้เธอดูดีไปอีกแบบ
ทำให้ปรัชญาจำได้ติดตาตั้งแต่วันที่มาสัมภาษณ์งานที่นี่ครั้งแรก
เธอเทคแคร์เขาอย่างดีจนเขาจำเธอได้ติดตาในความนุ่มนวลเรียบร้อยเอาใจใส่ต... อ่านทั้งเรื่อง
