ผมชื่อเป้ ตอนนี้เรียนอยู่ ม.4 ใน รร.เอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพ และเพิ่งย้ายมาได้ไม่นาน ซึ่งเป็นโรงเรียนเดียวกับพี่สาว พี่ผมชื่อปลา อยู่ชั้น ม.6 พ่อกับแม่ของผมแยกทางกัน ตั้งแต่ตอนที่ผมอยู่ ป.4 ได้แล้วมั้ง โดยผมกับพี่ อาศัยอยู่กับแม่ และพ่อก็ย้ายออกไปทำงานต่างจังหวัด แต่ก็ยังส่งเงินมาให้เราใช้ทุกเดือน แม่ผมเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ที่อยู่นอกใจกลางตัวเมืองออกไป เพื่อความสะดวกในการเดินทางไปโรงเรียน ผมกับพี่จึงต้องเช่าหอพักเล็กๆที่ติดกับโรงเรียนอยู่กัน2คน ผมกับพี่เป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก พี่เป็นคนน่ารัก ไม่อ้วนไม่ผอมเกินไป ขยันเรียน เป็นเด็กดีมากๆ ซึ่งต่างจากผม ลิบลับตรงที่ผมขี้เกียจเรียนสุดๆ มีเวลาว่างเท่าไหร่ก็เอาไปเตะบอลหมด
เราสองคนก็ใช้ชีวิตพี่น้องกันแบบปกติเรื่อยมา ปกติตอนที่ผมอยู่ ม.ต้นผมไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับพี่สักเท่าไหร่ จนมาตอนนี้ที่ผมอยู่โรงเรียนเดียวกับพี่ ได้เจอกันแทบทั้งวัน ผมเริ่มโตเป็นหนุ่ม (นมเพิ่งแตกพานเลย เจ็บด้วย) เวลาที่เดินไปกินข้าวกับพี่สาวตอนพักกลางวัน เพื่อนพี่ที่ไม่เคยเห็นผมมาก่อน บางคนเขาก็แซวว่า แฟนหรอ ดูเด็กจัง พี่เขาก็หัวเราะแล้วบอกปัดว่าไม่ใช่ๆ ผมก็ยิ้มแห้งๆ แหะๆตามน้ำไป พี่ผมมีนิสัยชอบเกาะแขนผมแล้วลากผมไปซื้อนู่นซื้อนี่ (เหมือนแฟนไม่มีผิด) จึงเป็นธรรมดาที่จะมีใครมาแซวว่าเป็นแฟนกัน ถึงพี่สาวจะไม่รู้สึกอะไร แต่ผมรู้สึกได้เลยว่าในจิตใจลึกๆของผมที่มีต่อพี่สาวมันเปลี่ยนไป ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไม
ชีวิตที่ซ้ำซากแบบนี้ของผมผ่านไปอย่างรวดเร็ว(จะว่ามีความสุขก็ได้มั้ง..?) พี่สอบเข้ามหาลัยของรัฐได้ตามที่หวังไว้ ตอนนี้พี่อยู่ปี2 ผมอยู่ ม.6 กำลังเป้นช่วงเครียดของผมพอดี แต่พี่ก็ยังอยู่ที่หอพักเดิม เพราะมันก็ไม่ได้ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่นัก พักนี้ผมเห็นพี่คุยโทรศัพย์กับผู้ชาย(เพื่อนรึเปล่าไม่แน่ใจ) บ่อยๆ ก็คงเป็นธรรมชาติของหญิงสาวแหละมั้ง ผมคิดได้อย่างนั้นก็เล่นเกม ฟังเพลง ตามประสาผมโดยไม่ใส่ใจอะไร จนประมาน1อาทิตย์ต่อมาก็เพิ่งมารู้ว่าพี่เป็นแฟนกับรุ่นพี่ปี4ที่มหาลัยอยู่ ในใจผมรู้สึกเจ็บจี๊ด มันไม่ใช่ความรู้สึกที่น้องชายหวงพี่สาว แต่มันเหมือนกับหึงเสียมากกว่า จิตใจของผมมันผิดปรกติไปจากคนธรรมดาสามัญเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ช่วงหลังนี้พี่กลับบ้านดึก ทำให้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้ เวลาที่พี่สาวกลับมาผมจะซักไซ้ว่าไปไหนม... อ่านทั้งเรื่อง
