ตอนที่ผมเรียนมัธยมปลายนั้น(ม.4) ผมมาเรียนที่โรงเรียนมีชื่อแห่งหนึ่งที่จ.นครสวรรค์ ผมเองเป็นเด็กต่างจังหวัด พอเข้ามาเรียนในเมืองก็ส่วนมากจะเป็นเด็กที่เรียบร้อย อาจารย์จะชมเสมอ หน้าที่หลักคือเรียนอย่างเดียว พี่ชายเป็นตำรวจจะแพลนตารางเรียนตั้งแต่เช้าจนเย็น เช้าจะเรียน เลิกเรียนก็เรียนพิเศษ เริ่มอ่านหนังสือตั้งแต่ สองทุ่มครึ่งจนถึงเที่ยงคืน เป็นอย่างนี่ ชีวิตเลยไม่มีอะไรมากนอกจากเรียน เพราะครอบครัวหวังให้ผมEntran เข้ามหาลัย เรื่องที่เกิดนี่เกิดขึ้นตอนปีใหม่ คือผมต้องกลับบ้าน(บ้านนอกนะครับ) ปีใหม่หมู่บ้านก็จะจัดงานประจำปี อย่างเช่นมีมวยมีหนัง มีสตริง และตอนกลางวันนั้นจะมีการแข็งฟุตบอลกันระหว่างหมู่บ้าน ตอนนั้นเองที่เกิดเรื่อง ผมก็เล่นฟุตบอลเป็นตัวแทนของหมู่บ้านผม และแม็ทนี้ผมต้องไปเล่นที่หมู่บ้านอื่น ระหว่างที่ลงแข็งนั้นก็ปกติดี แต่จะแตกต่างก็ตรงที่ผมสังเกตุจะมีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยหยิบน้ำและผ้าเย็นให้ผมตลอดทุกแม็ทที่ผ่านมา และผมมาทราบทีหลังว่า พี่เค้าชื่อพี่นัย เป็นเพื่อนๆของพี่ที่อยู่ในทีม จริงแล้วพี่เค้าก็เป็นคนที่หมู่บ้านเดียวกันนั้นแระ แต่พี่เข้ามาเรียนที่กรุงเทพตั้งแต่ยังเด็กส่วนผมคงยังยังเล็กมากถึงขนาดจำพี่นัยไม่ได้
ตอนนี้พี่นัยทำงานที่กรุงเทพ อายุตอนนี้ก็ 29 ปีแล้ว แต่พี่นัยยังไม่มีแฟน (แถมยังสวย อวบที่หน้าอก เห็นแล้วอืมม)หลังจากกลับจากแข็งบอลที่บ้านอื่นกลับมาพี่นัยก็หาโอกาสเข้ามาคุยกับผม ก็ถามสาระทุกข์ทั่วไป
เราเองคุยกัยถูกคอมากเหมือนกับเราเคยคุยกันมาก่อนทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันเลย เวลาไปไหนพี่นัยก็จะคอยตามไปด้วย ทุกครั้งประมาณว่าหาข้ออ้างที่ดูไม่น่าเกียจที่จะไปกับผม จนเพื่อนๆพี่เค้าแซวกัน พี่นัยก็จะออกตัวว่ารักเหมื่อนน้องชาย เนื่องจากอายุเราก็ห่างกันเยอะตอนนั้นผม 16 เอง หลังจากนั้นผมเองก็จะชอบไปนั่งเล่นที่บ้านพี่นั้ยเสมอ เพราะพี่เค้าคุยกับผมว่าอยากมีน้องชาย เพราะพี่นัยมีแค่น้องสาวคนเดียวซึ่งแต่งงานมีครอบครัวแล้ว หลังจากกลับจากบ้านหลังปีใหม่เราต่างคนต่างแยกย้าย พี่นัยเองก็กลับมาทำงานที่กรุงเทพตามเดิม เหมือนไม่มีอะไร แต่พี่นัยเองจะโทรมาคุยกับผมเรื่อย ๆ ถามเรื่องเรียนแนะแนวเรื่องเรียนผมเองก็รักพี่นัยเหมือนพี่สาวคนหนึ่งเหมื่อนกัน เพราะพี่นัยจะคอยให้คำแนะนำตลอด พี่นัยเค้าเอา... อ่านทั้งเรื่อง
