และวันที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น ไอ้บอยมันไปค้นสมบัติโบราณของปู่ ย่า ตา ยาย ของมัน มันค้นเจอทั้งสร้อยคอ กำไล ต่างๆนานา แต่ที่มันสะดุดตาก็คือ แหวนวงหนึ่ง มันนึกอยากได้จึงกำแหวนไว้ในมือ มันรีบเก็บข้าวของกลัวแม่เลี้ยงมันมาเห็นแล้วจะโดนเฉ่งกระบาลอีก แต่กรรม แม่เลี้ยงมันดันเปิดประตูเข้ามาพอดี มันจึงเอาแหวนมาใส่ในนิ้วกลางข้างขวา แล้วเอามือล้วงไปในกระเป๋ากางเกง
"บอย....บอยเอ๊ย" ทอปัดเรียกบอย
"คร้าบบบบแม่ " ไอ้บอยขานตอบแล้วรีบเดินไปหาแม่เลี้ยงแสนสวย
"แม่มีอะไรจะใช้บอยเหรอ" บอยถาม
"บอย...บอย...บอย...อยู่ไหนลูก" แม่เลี้ยงเรียกไอ้บอยอีกครั้ง
"เรียกไมอีก ผมก็อยู่ตรงหน้าแม่นี่ไง" ไอ้บอยงง
"ไอ้บอย มันหายไปไหน ออกมาหาแม่หน่อยลูก" แม่เลี้ยงชักจะเริ่มโมโห
ไอ้บอยมันเริ่มงงกันเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันจึงกระตุกแขนแม่มัน เผื่อว่าแม่มันจะได้เลิกแกล้งซักที
"โอ๊ะ!!!" ทอปัดร้องตกใจ
"เราเป็นไรไปเนี่ย อยู่ดีๆก็เหมือนมีใครมาดึง" ทอปัดคิดอย่างหวั่นๆ หน้าสวยๆซีดเผือดในทันที
ไอ้บอยเริ่มงงอย่างแรง รึว่าแม่มันจะไมเห็นตัวมันจิงๆ
"สงสัยผีหลอก ไปดีกว่า" ทอปัดพูดจบก็จะเดินออกจากห้องไป
บอยเริ่มงง ปนโมโห มันจึงพูดว่า "เล่นอย่างนี้ ชักโมโหนะแม่"
พอพูดจบปุ๊บ ไอ้บอยมันก็วิ่งไปขยำนมแม่เลี้ยงอย่างหมั่นเขี้ยว
"ว้ายยย!!"
"เจ็บนะ ! ไอ้ผีบ้าผีลาม... อ่านทั้งเรื่อง
