พ่อใหม่

อยู่ ม4 ผมอยู่กับแม่ ส่วนพ่อไปทำงานก่อสร้างในกรุงเทพ ผมเรียนที่โรงเรียนมัธยมในตัวเมือง

เชียงใหม่เพราะเชียงดาวเป็นอำเภอเล็กๆ โรงเรียนมัธยมไม่ดังเท่าไหร่ แม่จึงส่งผมมาอยู่หอพักใน

ตัวเมืองคนเดียว สัปดาห์หนึ่งถึงกลับบ้านที นานๆทีเป็นเดือนแล้วแต่อยากกลับ ส่วนแม่ก็ตกพุ่มหม้ายแต่ก็

ไม่น่าห่วงเพราะข้างบ้านก็ญาติพี่น้องตายายก็อยู่ใกล้ๆ บ้านกัน จนกระทั่งผมเรียน ม 6 และได้กลับ

บ้านวันศุกร์ซึ่งแม่บังคับว่า

"วันนี้ต้องกลับมาบ้านให้ได้นะลูก เพราะที้บ้านเราจะงานเลี้ยงกันกับญาติ" แต่แม่ไม่ได้บอกว่าเป็นงาน

อะไร เมื่อผมไปถึงบ้านก็พบว่าญาติพี่น้องอยู่กันพร้อมหน้า และมีคนแปลกหน้าอีกหลายคนที่ผมไม่รู้จัก แม่

แต่งตัวสวยข้างๆแม่มีผู้ชายวัย 40 พอๆกับแม่ 39 ยืนอยู่ข้างๆ และแม่บอกให้ผมกราบสวัสดีพ่อใหม่

ผมตลึงพูดไม่ออกได้แต่ยกมือไหว้ตาม เขายกมือมาจับไหล่สองข้างผมและพูดขึ้นก่อน

"ยินดีที่รู้จักฝิ่นนะ ขอให้ฝิ่นคิดว่าพ่อเป็นพ่อของฝิ่นอีกคนนะ พ่อสัญญาว่าจะดูแลแม่ของฝิ่นอย่างดี และพ่อ

จะช่วยแม่ทำงานส่งเสียฝิ่นให้เรียนจบสูง"

"ครับ" ผมตอบแค่นี้เพราะงงๆกับสิ่งที่พบอย่างไม่รู้มาก่อน

และแม่ก็สารภาพว่ารู้จักกับผู้ชายคนนี้มาได้เกือบปี ตั้งแต่ผมอยู่ ม 5 เป็นคนอำเภอแม่แตง และได้รู้จัก

แม่ตอนงานปอยหลวงของวัดหมู่บ้านปีที่แล้ว และติดต่อดูใจกันโดยที่ผมไม่รู้มาก่อน

งานเลี้ยงแบบง่ายๆวันนั้นผ่านไป รุ่งขึ้นผมได้พิจารณารูปร่างน่าตาของพ่อใหม่ ยอมรับว่าดีทีเดียว พ่อ

เป็นคนผิวเข้มน้ำตาลแดง ไม่คล้ำแต่ไม่ขาวมากไป จมูกโด่ง น่าตาคมนับว่าหล่อทีเดียว ร่างกายกำยำ

สมส่วนแข็งแรง กล้ามแขนและกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ แม่กับพ่อใหม่ตื่นแต่เช้าเพราะต้องช่วยกันเก็บล้าง

ข้าวของที่เลี้ยงเมื่อคืน วันนี้ผมจึงมีโอกาสได้พูดคุยกับพ่อใหม่มากขึ้น เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นนักมวยเก่าตอน

หนุ่มๆ มิน่าหุ่นถึงดีผมคิดในใจ และแอบอิจฉาแม่เล็กๆ ที่ได้ผัวใหม่หล่อกว่าพ่อจริงของผม พ่อพูดคุยกับ

ผมพร้อมสายตาที่อ่อนโยนบางทีก็จับแขนหรือตัวผม ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ส่วนแม่ก็

ดีใจที่เห็นผมเข้ากับพ่อใหม่ได้

ตกดึกคืนนั้น ผมต้องสดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงแม่ร้องครวญครางข้างห้องนอนของผม ฝากั้นห้องนอนเป็น

แผ่นไม้ และมีรอยแยก ประกอบกับคืนนั้นเด... อ่านทั้งเรื่อง