"แม่คะ หนูรักบอล รักมากจนไม่คิดว่าชีวิตหนูจะไปรักผู้ชายคนไหนได้เท่านี้อีกแล้ว"
น้ำเสียงของกุนไม่ได้ต่างไปจากตอนที่โต้เถียงกับน้องสาวของเธอเลยแม้แต่น้อย มันยังเต็มไปด้วยความตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่ต้องการจะให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่รวมทั้งผมรู้ว่า เธอต้องการใช้ชีวิตกับผมร่วมกันฉันสามีภรรยา ไม่เพียงแต่น้ากวางแม่ของเธอ ป้าศรี อ้อย สาเท่านั้น แม้กระทั่งผมก็ยังรู้สึกตกใจในความกล้าที่แสดงออกเหมือนกับเธอคิดไว้ล่วงหน้าอยู่ก่อนแล้ว
"แม่ไม่คิดเลยนะว่า มันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ คิดกันบ้างไหมว่าถ้าพ่อเขารู้จะโกรธมากแค่ไหน"
พ่อของผมยังไม่รู้เรื่องนี้ เพราะท่านเมาจากงานเลี้ยงเมื่อตอนหัวค่ำหลังประชุม หลับอยู่ในห้อง แต่ยังไงซะพ่อต้องรู้เรื่องทั้งหมดจากน้ากวางในวันพรุ่งนี้แน่
"น้ากวางครับ สำหรับเรื่องนี้ผมพร้อมที่จะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น ยังไงสากับพี่กุนก็เป็นผู้หญิงเสียหายมากกว่าผมอยู่แล้ว"
"ฮึ เธอคนเดียวจะรับผิดชอบลูกสาวฉัน2คนยังไงไหว ยังเรียนไม่จบกันเลย จะทำมาหาเลี้ยงอะไรกัน ยังต้องแบมือขอเงินฉันกับพ่ออยู่เนี่ย"
"แม่คะ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะหนูยินดีที่จะเป็นของบอล หนูไม่ขัดขืนบอลเลยแม้แต่นิดเดียว หนูก็รักบอลนะคะ"
สาพูดประโยคนี้จบ พี่กุนก็หันมามองตาขวาง ผมรู้ดีว่ากุนต้องไม่พอใจมากแน่ที่น้องสาวของเธอพูดแบบนั้น แต่สาทำเป็นไม่สนใจ พี่กุนจึงเขยิบตัวมาใกล้ๆผม เหมือนเป็นการประกาศตัวเป็นเจ้าของผม ส่วนผมชำเลืองมองน้ากวางและป้าศรี ป้าศรีมีสีหน้าเรียบๆไม่แสดงความโกรธอะไรออกมา แต่ผมสังเกตเห็นเหมือนรอยยิ้มที่มุมปากป้าของนิดๆ ฝ่ายอ้อยก็มีสีหน้าดูเศร้าๆ เธอคงตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างทันด่วนจนอาจจะตั้งตัวไม่ติดก็ได้ เมื่อผมมองไปที่เธอ อ้อยก็เบือนหน้าหลบสายตาผมไปทางอื่น ผมไม่รู้จริงๆว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ
"แต่พวกเธอเป็นพี่เป็นน้องกันนะ ถึงจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆแต่มาทำตัวแบบนี้มันเหมาะสมแล้วหรือ
ชาวบ้านรู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
"เราจะไปสนใจอะไรกับคนนอกละคะ หนูกับบอลรักกัน และก็เชื่อว่าหนูเลือกคนไม่ผิด ใช่ไหมบอล"
พี่กุนหันไปถามผม ผมรู้ว่าเธอต้องการคำตอบเพื่อยืนยันว่าผมจะรักและอยู่กับเธอ............... เพื่อให้ผมสัญญาต่อหน้าน้ากวาง ป้าศรีรวมทั้งอ้อยด้วย
สาก็เช่นเดียวกัน เธอก็ขยับตัวมาใกล้ผมแต่คนละฝั่งกับพี่สาว แล้วก็บอกกับแม่ของเธอเองว่า
"ไม่เพียงแค่พี่กุนกับบอลที่รักกัน... อ่านทั้งเรื่อง
