พอหล่อนนั่งได้สักพักผมก็เรียกเด็กเสิร์ฟมาถามว่าแขกที่มานั่งโต๊ะนั้นมาเที่ยวบ่อยหรือเปล่า ผมถามไปถามมาจึงรู้ว่าหล่อนมาแอบชอบนักร้องชายที่ร้องประจำที่สถานที่แห่งนี้ แต่วันนั้นนักร้องไม่ได้มา เห็นเด็กบอกว่าไม่มาร้องเพลงหลายวันแล้ว ผมนั่งดื่มไปตาก็มองไปที่โต๊ะหล่อน เห็นหล่อนจิบไวน์ ส่วนเจ้าเพื่อนผมก็คลุกเตล้าคลอเคลียอยู่กับนักร้องขาประจำ ผมก็นั่งมองเธออยู่ เธอก็คงรู้ว่ามีคนแอบมอง แต่การมองผ่านตู้ปลา ผมอาจจะดูปลาก็ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เราสองคนกำลังคิดในใจว่าเรานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ ผมนั่งมองเธอ เธอก็หันมามองผม ผมจึงยกแก้วขึ้นทำเหมือนกับชนแก้วเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี เธอก็ยกแก้วไวน์ขึ้นตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม ผมนั่งดื่มไปเรื่อยๆ จนเธอลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ เธอต้องผ่านโต๊ะผม เธอส่งยิ้มให้ ส่วนผมก็กล่าวว่าสวัสดีนำไปและยิ้มให้ หลังจากที่เธอกลับมานั่งที่โต๊ะแล้ว ผมก็เขียนหนังสือลงในกระดาษทิชชู่ โดยมีข้อความว่า
“ถ้าไม่รังเกียจผมขออนุญาตไปนั่งคุยเป็นเพื่อนด้วยได้ไหมครับ” แล้วผมก็สั่งให้เด็กเสิร์ฟเอาไปส่งให้เธอ ผมมองตามไปเด็กส่งกระดาษให้เธอและชี้มาทางผม เธอก็หันมามอง เห็นเธอก้มลงอ่าน เธอก็หันมายกแก้วไวน์มาชนกลางอากาศให้ผมเป็นการตอบรับ ผมก็บอกกับเพื่อนว่าเดี๋ยวมา จะเดินไปหาเพื่อนก่อน ผลลุกเดินไปพร้อมกับแก้วเหล้าไปที่โต๊ะเธอ “ขออนุญาตครับ...” “เชิญค่ะ...” ผมนั่งลงตรงข้างเธอ ผมยิงคำถามเลยว่า “พี่มาคนเดียวหรือครับ เห็นนั่งตั้งนานแล้ว...” “พี่ก็มาคนเดียวทุกครั้ง พี่มาธุระก็จะมานั่งที่นี่อยู่ประจำ เพราะอยู่ใกล้ที่พัก...” “ขอโทษครับ พี่พักอยู่ที่ไหนครับ...” “พี่พั... อ่านทั้งเรื่อง
