Είχαν περάσει κάπου δέκα μέρες από την ημέρα που βρισκόμασταν εκεί, χωρίς όμως να συμβεί τίποτα το ενδιαφέρον. Την ενδέκατη μέρα η γυναίκα μου ήθελε να πάει να δει τους συγγενείς της μιας και το χωριό τους ήταν δύο ώρες μακριά από εκεί που μέναμε.
Πράγματι το πρωί ξεκίνησε για το χωριό. Μου είπε ότι αναγκαστικά θα έμενε μια μέρα στο χωριό για να τους δει όλους. Εγώ δεν είχα καμιά όρεξη να πάω μαζί της επειδή ήθελα να τους αποφύγω, αλλά εκτός αυτού εάν πηγαίναμε μαζί θα έπρεπε να μείνουμε πιο πολλές μέρες εκεί επάνω. Έτσι λοιπόν έμεινα μόνος, κατέβηκα στην παραλία και βρίσκοντας ένα πολύ ωραίο μέρος, κάτω από ένα δέντρο, αποφάσισα να μείνω εκεί μέχρι αργά το απόγευμα.
Δύο ώρες μετά, στο μυαλό μου μπήκαν ιδέες! Είχα καύλες, αλλά δυστυχώς πέρα από κάτι γριές με τα εγγόνια τους, τίποτα άλλο δεν έσκαγε μύτη στην ερημική παραλία. Βλέπεις οι περισσότερες νεαρές υπάρξεις πήγαιναν σε πιο hi παραλίες. Για μια στιγμή σκέφτηκα να πάω σε μια παραλία όπου είχε περισσότερο κόσμο, άρα και πιο πολλές ευκαιρίες να βρω κάποια για να απατήσω την γυναίκα μου. Μετά όμως σκέφτηκα ότι η πιο κοντινή παραλία που είχε κόσμο απείχε από εκεί κάπου 15 χιλιόμετρα και εγώ δεν είχα αυτοκίνητο μιας και το είχε πάρει η γυναίκα μου. Είχε βέβαια ένα λεωφορείο, αλλά αυτό περνούσε μια φορά στις δέκα η ώρα και μετά επέστρεφε εκεί πολύ αργά το απόγευμα, εγώ πάλι βαριόμουν να μείνω τόσες ώρες εκεί κάτω. Άσε δε ότι ακόμα και να έβρισκα κάποια που θα την πήγαινα χωρίς αμάξι;
Έτσι έμεινα εκεί γεμάτος καύλα χωρίς όμως να μπορώ να ικανοποιήσω τις αισθήσεις μου, έστω και με απλό «μάτι» που λένε. Είχε πάει έντεκα η ώρα, όταν κτύπησε το κινητό, ήταν η γυναίκα μου. Μου είπε ότι έφθασε και με ρώτησε πώς περνούσα. Της είπα ότι θα έμενα μέχρι αργά την παραλία. Δεν είχα προλάβει να κλείσω το τηλέφων... อ่านทั้งเรื่อง
