Καποτε, που ασχολιομουν με το κομπαρσιλικι, γνωρισα μια μουναρα, την Ελενη.
Μια απιθανη 39αρα με κορμακι που σκωτωνει! Ξερετε τι εννοω. Μετριου αναστηματος, πυροξανθα μαλλια, μικρο αλλα στητο βυζακι, πεταχτο ολοστρογγυλο κωλαρακι, με λιγα λογια... Μ Ο Υ Ν Α Ρ Ο Σ!
Ειχα παρει το τηλεφωνακι της (γοητευτικο τεκνο που ειμαι! ) και ειπαμε να κανονισουμε για κανα καφεδακι. Κανα δυο φορες που την πηρα τηλεφωνο, ολο και κατι προεκυπτε.
Ειχα αρχισει να απελπιζομαι! Μεχρι που ενα Σαββατο συμφωνησε να βγουμε. Ανασταση! Ενω ειπαμε να βρεθουμε κατα της 10 το βραδυ, με παιρνει τηλεφωνο κατα τις 8:30 και με ρωταει αν μπορει να φερει και εναν φιλο της μαζι (?). Ε, ξερετε τωρα, ψιλοετοιμαστηκα για χυλοπιτα αλλα αστραπιαια μου περασε απο το μυαλο και η περιπτωση του τριολε! Συμφωνω τελοσπαντων και ετσι θα ερχοταν και ο φιιιλοοοοος... (για καλη μου τυχη!)
Οταν συναντηθηκαμε, με συστηνει με τον φιλο της τον Χαρη. "Και που θα παμε τωρα?" ρωταω. "Εδω κοντα εχει ενα καλο μπαρακι αμα θες" λεει με καποιο ιχνος απο υπονοουμενο η Ελενη. "Και δεν παμε." λεω.
Το "καλο μπαρακι" που ελεγε ηταν ενα λεσβιαδικο στα Εξαρχεια. Δεν χαλαστηκα καθολου ομως! Μπαινουμε μεσα και παιρνουμε το ποτο μας. Μετα απο λιγο, η Ελενη αρχισε να πηγαινει με καποια συχνοτητα στην τουαλετα και αυτο μας εδωσε με τον Χαρη πολυτιμο χρονο να γνωριστουμε.
Του λεω του Χαρη οτι εχω καλη συλλογη απο τσοντες στο σπιτι και μου λεει "Αληθεια? Πολυ ενδιαφερον αυτο! Λεω να τα ριξουμε καμμια ματια." Εδω πηρε η μηχανη μπρος για τα καλα! Του λεω "Οπωσδηποτε να'ρθετε! τι λες για αποψε?" Με κοιτα μ'ενα βλεμμα γεματο υπονοουμενο και μου λεει "Καθολυ ασχημη ιδεα!" Δεν ειμαι απ'αυτους που χανουν τον χρονο τους, οποτε, μολις γυρναει η Ελενη, προτεινω να παμε στο σπιτι μου, μολις τελειωνουμε το ποτο μας, για κανα ποτο και λεει "Και γιατι οχι?" με καυλιαρικο υφος. Αυτο ηταν! Ειχε κανονιστει (σχεδον) το νταλαβερι και εμεινε το κλεισιμο!
Οτα... อ่านทั้งเรื่อง
