Είχαμε ήδη φτάσει εκεί στα μέσα Ιουλίου 2003 με το σκάφος στο νερό. Το κάμπιγκ που μέναμε εφάπτεται της αμμουδιάς και μαζί με την θάλασσα συνδυάζουν θα έλεγα ένα ειδυλλιακό τοπίο. Τα βράδια στην αμμουδιά περνούσαν όμορφα με τις κιθάρες να παίζουμε όμορφες μπαλάντες .Οι ημέρες κυλούσαν με ολοήμερα ψαρέματα και μπανάκι στις όμορφες ακρογιαλιές των Οινουσών.
Δέχομαι μία κλήση στο κινητό μου και βλέπω έναν αριθμό άγνωστο. Ακούω τον φίλο μου Πάνο με τον οποίο είχαμε να τα πούμε χρόνια , δεν θυμάμαι και εγώ από πότε.
- Θέμο θέλω να μου κλείσεις μια θέση στην παραλία , θα έρθω με παρέα .
- Ο.Κ. απάντησα , και αμέσως έσπευσα να κλείσω μια θέση στην ρεσεψιον
του κάμπιγκ . Όμως με απογοήτευση έμαθα ότι θα υπάρχουν θέσεις σε λίγες ημέρες .
- Ωστόσο οι φίλοι σου μπορούν να βολευτούν ανάμεσα σε εσάς και την
αμμουδιά μου πρότεινε.
Χαρούμενος από το αποτέλεσμα του τηλεφώνησα για τα ευχάριστα . Την άλλη ημέρα αφού γύρισα από το καθιερωμένο ψάρεμα με το σκάφος μου , πλησιάζοντας την ακτή διέκρινα τον φίλο μου με την δικιά του.
Ο Πάνος είναι ένας υπάλληλος σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων αρκετά εμφανίσιμος και η Ρένα εργάζεται σε λογιστικό γραφείο. Ένα θεσπέσιο κορμί , με καστανόξανθο σπαστό μαλλί , καστανά μάτια , όμορφα σαρκώδη χείλη, ένα ωραίο στητό στήθος και με το θεσπέσιο κωλαράκι της να ζωγραφίζεται στο λευκό κοντό σορτσάκι της .
Αφού τους υποδέχτηκα τους βοήθησα να τακτοποιηθούν, και στην συνέχεια
έκαναν μπανάκι στα καταγάλανα νερά .
Οι ημέρες περνούσαν όμορφα με λίγα ψαράκια στο κάρβουνο , κλάμπιγκ , και
μπανάκι . Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά η Ρένα δεν τράβηξε αυτές τις ημέρες τα μάτια της από πάνω μου. Δεν έδωσα και τόση σημ... อ่านทั้งเรื่อง
