Στο χώρο της έκθεσης επικρατούσε πανικός ! Όλοι έτρεχαν πάνω κάτω πυρετωδώς μέχρι να ετοιμάσουν τα περίπτερά τους . Προϊόντα και δειγματολόγια παντού , καθώς και κάτι παίδαροι μοντέλα " μπουκιά και συγχώριο " .
Οι άνθρωποι της υποδοχής με χαμόγελο χαιρετούσαν ευγενικά και πρόσφεραν στους παραβρισκόμενους αλλά και στους επισκέπτες καφέ , αναψυκτικά και κουλουράκια .
Την ώρα που πήγα και εγώ να σερβιριστώ ένα καφεδάκι , νιώθω καρφωμένα επάνω μου δυο μάτια καταγάλανα που είναι και η αδυναμία μου . Ένας παίδαρος ίσαμε εκεί πάνω , κούκλος , παιδαράς νταυρατωμένος και πολύ super άντρας .
Συναντιόμαστε εμπρός από τους καφέδες , κοιταζόμαστε έντονα , τόσο που ένιωθα πως θα πέσω στην αγκαλιά του . Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο με ανοικτά τα πρώτα δύο κουμπιά που μπορούσες να δεις αποτριχωμένο το στέρνο του , μαύρο κολλητό δερμάτινο παντελόνι που τη συγκεκριμένη στιγμή φαινόταν ένα τεράστιο και χοντρό εργαλείο στο επίμαχο σημείο του.
Το θέαμα άρχισε να με διεγείρει Απίστευτα , οι σκέψεις που έκανα διαδέχονταν η μία την άλλη με ταχύτατο ρυθμό !!!!!!!!!
Η γλυκιά γεμάτο ηδονική αμηχανία μου ήταν πιστεύω ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου . Κοιταζόμασταν κατάματα και ένιωθα τις ρόγες μου πέτρινες. Προσπάθησα ν΄αλλάξω το βλέμμα μου και να γυρίσω στην κοπέλα της υποδοχής της οποίας η φωνή αντηχούσε δυνατά στα αφτιά μου να με ρωτάει για πολλοστή φορά : " Καφέ ή Αναψυκτικό παρακαλώ " ? Κοιταχτήκαμε με τον παίδαρο ξανά και δεν μπορέσαμε να συγκρατηθούμε από τα γέλια !!!!!!!!!!!! Συστηθήκαμε και ήμασταν και οι δύο γοητευμένοι από την τυχαία γνωριμία .
Η χειραψία που είχαμε διεκόπει ξαφνικά από έ... อ่านทั้งเรื่อง
