-«Καλως το μωρό μου», ψιθύρισε ναζιάρικα ενώ τα ποδοβολητά της με έκαναν να πιστέψω πως μάλλον ήρθα νωρίτερα απ ότι με περίμενε,
-«Που είσαι νινί μου;», ρώτησα ενώ περπατούσα προς την κρεβατοκάμαρα.
Ξαφνικά, την είδα μπροστά μου κι έμεινα κόκκαλο. Φορούσε κάτι απίστευτα σέξυ μαύρα δαντελένια εσώρουχα, ζαρτιέρες, κάλτσες και ψηλοτάκουνα- τα μαλλιά της, σγουρά και γυαλιστερά, της χάιδευαν τους ώμους, ενώ τα χειλάκια της ήταν κόκκινα σαν δύο ζουμερά κεράσια. Έμεινα να την χαζεύω κάνα δίλεπτο, ενώ κάτι ανάμεσα στα πόδια μου ήδη είχε αρχίσει να αναστατώνεται.
-«Έχω φτιάξει μακαρόνια φούρνου που σ αρέσουν», είπε απαλά εκείνη σαν να μην ήθελε να με ξυπνήσει απο κάποιο όνειρο, «..και έχω βάλει κι ένα μπουκάλι κρασί στο ψυγείο να παγώνει..», ολοκλήρωσε, ενώ εγώ εξακολουθούσα να μην μπορώ να αρθρώσω κουβέντα. Την είδα να μου χαμογελά πονηρά, «α, και μην ξεχάσω, έχει και νερό, άναψα τον θερμοσίφωνα πριν..»
Ποιο νερό, ποιος θερμοσίφωνας; Εγώ την ήθελα εκείνη την στιγμή, όπως ήταν, να πέσει στα τέσσερα και να μου παραδοθεί. Χιέστηκα για το φαί, χιέστηκα για το νερό, χιέστηκα για όλα! Ο μικρός ανάμεσα στα πόδια μου, είχε σταματήσει εδώ και ώρα να είναι μικρός και κάθε λεπτό που περνούσε, τον ένιωθα να πιέζεται όλο και πιο πολύ, έτσι όπως ήταν παγιδευμένος στο σλιπάκι μου.
Έπρεπε να την πάρω και γρήγορα μάλιστα! Πήγα λοιπόν να την πλησιάσω, μα εκείνη ξεγλύστρησε προς την κουζίνα «για να δει το φαί», αφήνοντας μόνο ένα σύννεφο μεθυστικού αρώματος πίσω της που μ έκανε απλώς να την ποθήσω περισσότερο. Γαμώτο, πάντα της άρεσε να με βασανίζει με τέτοια παιχνιδάκια. Την ακολούθησα για να ανακαλύψω πως η τραπεζαρία ήταν ήδη στρωμένη, ενώ κεράκια δημιούργουσαν μια... อ่านทั้งเรื่อง
