มันก็เลยทำให้ส่วนนั้นของผมต้องเบียดกับก้นของหญิงสาวที่อยู่ ข้างหน้าตลอด กระโปรงบางๆ ที่กั้นอยู่กับการเสียดสี มันทำให้บางส่วนในร่างกายตื่นตัวอย่างควบคุมไม่ได้ จากดันน้อย ๆ จนเริ่มดันมาก ขึ้น มากขึ้น ผมเองก็เริ่มรู้สึกว่าเธอเริ่มหายใจผิดปกติ ไม่รู้ว่าเพราะความแน่นของรถ หรือว่า…. ผมเอ่ยปากขอโทษเบาๆ ที่ข้างหูเธอ อีก ครั้งที่ต้องเบียดใกล้ขนาดนั้น ลมหายใจบาง ๆ รดต้นคอเธอ กลิ่นหอม ปนกลิ่นเหงื่อ กระทบจมูกผมเมื่อยามหายใจกลับมา ส่วนล่างยังไม่ ยอมกลับสู่สภาพปกติสักที ขณะที่ผมกำลังคิดวิธีแก้ไขปัญหา เพราะไม่อยากกลายเป็นพวกโรคจิต มือข้างหนึ่งของสาวเจ้าก็เลื่อนมาจับที่ มือผม เธอเอียงหน้ามาเอ่ยปากบอกผมเบา ๆ ว่า เธอกำลังจะลงที่ป้ายข้างหน้านี้แล้ว ผมพยักหน้ารับรู้ ยังไม่ทันได้บอกลา กล่าวสวัสดี หรือ ขอโทษที่ล่วงเกิน รถเมล์ก็จอดป้ายพอดี แต่มือข้างที่เธอจับมือผมอยู่นั้นยังไม่ยอมปล่อย มันทำให้ผมต้องถูกดึงให้ตามเธอลงไปทั้ง ๆ ที่ยัง ไม่ถึงเป้าหมายของผมเลย ผมเองงง ๆ เมื่อมายืนที่ป้ายรถเมล์ เธอยิ้มนิดหนึ่ง ดูเธอเป็นคนน่ารักคนหนึ่ง เธอบอกผมว่า เธออยากดื่มกับ สุภาพบุรุษคนนี้สักแก้วได้มั้ย ผมพยักหน้ารับ
ระหว่างที่เดินไปด้วยกันเธอบอกว่าเธอพักคอนโดฯใกล้ ๆ นี่เอง ใต้ถุ... อ่านทั้งเรื่อง
