Η αποπνικτική ζέστη με έκανε να μισήσω ακόμη περισσότερο την πόλη. Το να μείνω σε εστία το είχα διαγράψει, αφού ήξερα από την αρχή ότι το μόνο που θα συναντούσα εκεί ήταν άθλια δωμάτια με ακόμη πιο άθλιους συγκατοίκους. Από τη στιγμή που θα έμενα εκεί έστω και λίγο, και φυσικά πάντα με τη… γονική οικονομική παροχή, αποφάσισα να βρω ένα διαμέρισμα κοντά στα ΤΕΙ για να εγκατασταθώ. Στην τέταρτη αγγελία γνώρισα τη Σοφία. Η υπερμουνάρα τριανταπεντάρα! Εκπληκτικό βυζί, τουρλωτός κώλος, πολλά υποσχόμενα χείλη και ακόμη πιο υποσχόμενο βλέμμα.
- «Ελπίζω να είσαι φοιτητής. Δε νοικιάζω το διαμέρισμα σε φαντάρους». Μου είπε ανοίγοντας την πόρτα.
Φορούσε ένα λεπτό κίτρινο φόρεμα. Οι ρώγες της πέταγαν με εξαιρετική αυθάδεια, ενώ το φόρεμα ήταν τόσο λεπτό που από μέσα φαινόταν το καλοξυρισμένο μουνάκι της.
Συμφωνήσαμε στα χρήματα, της έδωσα την προκαταβολή και μαζί πήγαμε στο νέο μου πλέον διαμέρισμα. Δεν ήταν τίποτα αξιόλογο, αλλά για κάτι προσωρινό τα άξιζε τα λεφτά του. Ευτυχώς ήταν επιπλωμένο και έτσι δεν χρειάστηκε να αγχωθώ για τίποτε άλλο. Την αρχική μου πλήξη στη σχολή διαδέχτηκε η ευχάριστη έκπληξη των συμφοιτητριών μου. Μπορεί την ζωική παραγωγή να μην την τελείωνα ποτέ, αλλά στο κρεβάτι θα τελείωνα με πολλές. Σίγουρα όχι με τόσα καλά κομμάτια να κυκλοφορούν στο ΤΕΙ ντυμένες με τα απολύτως απαραίτητα και με ύφος ετοιμοπόλεμο ακόμη και για μια στα όρθια στις τουαλέτες. Την ώρα των πρακτικών μαθημάτων εγώ χανόμουν πότε σε υπόστεγα, πότε σε τουαλέτες και πότε σε άδειες αίθουσες, με τα καλύτερα μουνιά που είχε να μου προσφέρει το ΤΕΙ. Το βράδυ τα όργια συνεχίζονταν σπίτι μου. Πολλές φορές ξυπνούσα το πρωί και έβλεπα δί... อ่านทั้งเรื่อง
