ต้องไปเอาน้ำเชื้อตัวเองออกมา โดยใช้ห้องน้ำเป็นที่พึ่ง ระหว่างที่นั่งรอซักพัก พี่อ๊อฟก็เดินออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ไกลจากส่วนที่ดิฉันนั่งอยู่ ดิฉันยิ้มให้ถามไปว่า "เรียบร้อยแล้วหรอพี่" พี่อ๊อฟยิ้ม ทำหน้าเบ้แลบลิ้นใส่ดิฉัน บอกว่า"ทำไม่ได้ บรรยากาศมันไม่ให้เลย" "อ้าว!แล้วหายไปตั้งนาน มัวทำอะไรอยู่"ดิฉันตอบกลับค่ะ สามีเอามือลูบหัวดิฉันเบาๆ บอกว่า"เดี๋ยวไปลองใหม่" รอตรงนี้นะ ระหว่างที่นั่งรอดิฉันนั่งคิดว่าพี่อ๊อฟจะทำสำเร็จได้รึป่าว คนก็เดินกันเยอะไปหมด และก็เป็นจริงค่ะ คือทำไม่สำเร็จ พี่อ๊อฟถามแกมขอร้องดิฉันว่า"ไปช่วยพี่หน่อยได้ไม๊" ดิฉันอึ้งไปเล็กน้อย งง เหมือนกัน เลยถามสามีว่า"แล้วจะช่วยยังไง คนก็เยอะ" สามีนั่งคิดซักพัก ก็บอกว่า"เอางี้ เดี๋ยวหนึ่งยืนรอใกล้ๆ ห้องน้ำชายนะ จังหวะที่พี่เรียกก็เข้ามาเลย โอเคไม๊" ดิฉันคิดไปคิดมา มันก็จำเป็นค่ะ ไม่งั้นพี่อ๊อฟคงเอาน้ำเชื้อออกมาไม่ได้แน่ พี่อ๊อฟกับดิฉันยืนป้วนเปี้ยนใกล้ห้องน้ำชาย จังหวะที่คนเดินเข้าเดินออกอยู่ตลอดเวลา ใช้เวลารอซักครู่ใหญ่ พี่อ๊อฟเลยเข้าไปก่อนตรวจดูว่ามีใครอยู่รึป่าว แล้วก็ออกมากวักมือเรียกดิฉันเข้าไป มันตื่นเต้นมากค่ะ
ในชีวิตไม่เคยเข้าห้องน้ำสาธารณะของผู้ชายมาก่อน ดิฉันเห็นช่วงเวลาที่ปลอดคนเลยรีบจ้ำเข้าห้องน้ำชายทันที โดยสามีเลือกห้องส้วมที่อยู่ริมสุด ประตู... อ่านทั้งเรื่อง
