เช้าวันเสาร์ก่อนเจ็ดโมง ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เด็กสาวสองคนเดินตรงไปยังสระน้ำของโรงเรียนด้วยกัน "เช้าวันเสาร์นี่เงียบจังเลยนะ ไม่เหมือนวันเรียนเลย" ณัฐนิชาพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี วันนี้
เธอมาในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงินแขนสั้นถึงแค่หัวไหล่ ส่วนกางเกงเป็นแบบยีนส์ขาสั้นสีน้ำเงิน ที่บั้นท้ายทั้งสองมีรูปหัวใจสีขาวขนาดใหญ่แปะอยู่ด้วย ทรงผมเธอมัดด้วยหนังยางสีเขียวสดสองเส้นซ้ายกับขวา
ไว้ด้านหลัง ทิ้งหน้าม้าลงมาปิดหน้าผากเธอพองาม ณัฐนิชาไม่ได้ขนอุปกรณ์ว่ายน้ำมาด้วย เธอเพียงมานั่งดูชลดาว่ายน้ำเท่านั้น "มันก็เงียบแบบนี้ทุกวันหยุดน่ะแหละ คราวหน้าแน๊พเอาชุดมาว่ายน้ำกับเราสิ"
ชลดาถือโอกาสชวนเพื่อนรักอีกครั้ง "แต่เราว่ายน้ำไม่เป็นนี่นา" ณัฐนิชาปฏิเสธ "โถ่...เดี๋ยวไว้เราสอนเองก็ได้น่า นะแน๊พ...เราไม่อยากว่ายคนเดียวอ่ะ ว่ายกันสองคนสนุกดีออก" ทั้งสองคนเดินทางมาถึง
สระน้ำ ชลดาวางสัมภาระลงแล้วถอดชุดของเธอออกทันที ภายใต้เสื้อสายเดี่ยวคอกว้างสีแดงและกระโปรงยีนส์สีน้ำเงิน ชลดาใส่ชุดว่ายน้ำวันพีซสีน้ำเงินเข้มตัวเก่งอวดเรือนร่างนักกีฬาของเธอให้ปรากฏแก่
สายตาเพื่อนรัก < เจ๊ปลานี่...หุ่นดีน่าอิจฉาจังแฮะ > ถ้าไม่มองที่หน้าอกซึ่งเล็กพอๆกัน ณัฐนิชาปรารถนาที่จะมีเรือนร่างที่สมส่วนสมวัยอย่างชลดาเป็นที่สุด "อะไรอ่ะ..แน๊พ เอาแต่จ้องเราอยู่ได้ คิดอะไร
ทะลึ่งๆอ่ะดิ" ชลดาแซวณัฐนิชากลับแก้เขิน "จะบ้าเหรอเจ๊ปลา! ทำไมชั้นจะต้องคิดแบบนั้นด้วยล่ะ" หัวหน้าคนเก่งตะโกนไล่หลังชลดาที่กระโดดน้ำหายลงไป
หลังจากดำผุดดำว่ายอยู่ 2 - 3 ครั้ง ชลดาก็โผล่หัวหันไปมองณัฐนิชา หัวหน้าห้องเพื่อนรักกำลังอ่านหนังสือนิยายที่เธอถือมาอ่านฆ่าเวลาด้วย ณัฐนิชามัวแต่สนใจหนังสือนั่น ปล่อยให้ชลดาจ้องมองอากัป
กิริยาของเธอ ณัฐนิชานั่งชันเข่าเอาขาอ่อนขาวๆของเธอตั้งขึ้นโชว์ความขาวอันอวบอิ่มท้าแสงตะวันยามเช้าให้เพื่อนรักเห็น < แน๊พนี่...ผิวข๊าวขาว น่าอิจฉาจังแฮะ > ถ้าเธอไม่เอาแต่ว่ายน้ำตากแดดตั้งแต่เล็ก
ชลดาเองก็คงมีผิวขาวสวยอย่างที่เธอหวังไม่แพ้ณัฐนิชาเช่นเดียวกัน
พอจ้องเพื่อนรักนานๆเข้า ภาพในอดีตที่ทั้งสองเล่นเสียวกันในห้องน้ำก็ผุดขึ้นมาในสมองของชลดา เหตุการณ์ครั้งนั้นยังทำให้จิตใจของชลดาสับสนมาจนถึงบัดนี้ แม้เธอจะรู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นไม่สมควร
อย่างยิ่ง แต่จากประสบการณ์ที่เธอเคยหลงรักเพื่อนต่างห้องคนหนึ่... อ่านทั้งเรื่อง
