เรื่องแรกเลย ตอนเด็กและวัยรุ่นผมไม่มีประสบการณ์เรื่องเพศมากหรอกครับ จนผมเกณท์ทหารแล้วเข้าไปรับราชการที่จ.บุรีรัมย์ ร.๒๓ พัน ๔.ไม่บอกปีนะครับจะชัดเจนมากไปจะทำให้ผู้อื่นเสียหาย
ผมฝึกทหารผมตัวเล็กที่สุดในกองพันคืออยู่หมวดที่๔หมู่ที่๔และคนที่๔จากท้ายแถว แต่ความสามารถของผมนั้นเกินตัวครับ ผมถูกเลือกจากผู้ฝึกให้เป็นหัวหน้ากองร้อยไปเดินออกคำสั่งอยู่หน้ากองร้อยหน้าหมวด๑ ที่ตัวหยั่งกับยักษ์ หลั่งจากฝึกจบผมถูกแมวมองคือผบ.หมวดที่เพิ่งจบจาก จปร.ทาบทามให้ไปอยู่กับผบ.ร้อยที่หนุ่มที่สุด หล่อที่สุดและเฮี้ยบที่สุดของกองพัน คือผู้กอง ท. หรือผู้กองตุ้ยทึ่ใครๆก็หวาดกลัว แต่ผมก็รับปากไปอยู่ที่เรียกว่าทหารประจำตัวนั่นแหละครับ (ไม่มีระเบียบกำหนดให้ทำได้แต่ก็ทำกัน)
อยู่แรกๆก็ธรรมดาครับพอเดือนที่สองผมถึงรู้ว่าผู้กองมีเมียแล้วแต่รับราชการเป็นพยาบาลที่ รพ.ตำรวจยศเธอตอนนั้นก็ รตท.ชื่อ อ. อายุราว๓๐ลบไม่บวกน่าจะ๒ปี
คุณนายจะเป็นฝ่ายไปหาผู้กองเองคือเธอไม่ใช่คนสวยครับ หน้าตาออกหมวยพื้นๆทั่วไปเท่าที่รู้คือเธอจับผู้กองแต่ง ส่วนผู้กองเหรอครับ เป็นหนุ่มเนื้อหอมในจังหวัดเลย แกไปเที่ยวคาเฟ่ฃึ่งในตอนนั้นถิอว่าหรูมีระดับมากใครต้องแย่งกันจีบนักร้อง ผู้กองผมแกชนะครับ นักร้องที่เป็นดาวขวัญใจคนทั้งบุรีรัมย์ตอนนั้นคือ หนิง (ขอปิดชื่อจริง) ผมเรียกเธอว่าคุณผู้หญิงฃึ่งเธอชอบมาก ผู้กองจะพาเธอไปบ้านพักเกือบทุกวันที่คุณนายไม่มา และสิ่งที่ทรมานผมที่สุดคือเสียงเธอไม่ดีเฉพาะเวลาร้องเพลงครับ ผมต้องทรมานนอนฟังเสียงเธอตอนดึกๆทุกคืนที่เธอเอากับผู้กองตุ้ยอยู่บ้าน
"ฮู้ยยย พึ่ตุ้ยจ๋า ฃี้ดดดส์ แรงๆ เร็วๆ ๆ โอ๊ยยยเสร็จแล้ว" เป็นเสียงเธอคนเดียวล้วนๆเลย ผมฟังเสียงอย่างสุดแสนทรมานครับไม่กล้าแอบดู ก็รู้อยู่ พี่ตุ้ยของเธอ เฮี้ยบ โหดแค่ไหน
มันเป็นเรื่องตอนนี้ครับคือคุณนายเริ่มรู้แล้วว่าผัวเธอมีน้อย
ทั้งคู่เริ่มมีปากเสียงกันแต่คุณนายเป็นพวกเก็บกดน่ะครับเธอไม่กล้าเถียงผัวเธอมากนักจึงเก็บความช้ำไว้ในอกเรื่อ... อ่านทั้งเรื่อง
