บนท้องฟ้าอันแจ่มใสในยามกลางวัน เครื่องบินเล็กส่วนตัวลำหนึ่ง ได้บินโฉบไปตามปุยเมฆ ผู้โดยสารภายในมีเพียง 4 คน เป็นครอบครัวที่สุขสันต์
เนื่องด้วยเป็นตระกูลดีมีฐานะ จึงสามารถทำเช่นนี้ได้ ทันใดนั้น ก็เกิดพายุฟ้าคะนองกระทันหัน ลมพายุพัดแรงหอบเอาเครื่องบินเล็กลำนั้นปลิวว่อนไปอย่างไร้ทิศทาง
เยงกรีดร้องดังลั่นแต่ก็ไร้ประโยชน์ ในที่สุด มันก็ไปตกเอาที่เกาะแห่งหนึ่ง ไม่มีใครทราบมาก่อนว่ามาจะมีอยู่ และที่ตรงนี้มันคือที่ไหนของโลก
จากอุบัติเหตุครั้งนี้ ผู้โดยสารเกือบทั้งหมดเสียชีวิต เหลือเพียง 2 พี่น้อง เนย เด็กสาววัย 9 ปี และ ไนท์ เด็กชายวัย 6 ปี ที่รอดชีวิต แต่ก็บาดเจ็บอยู่
พอสมควร น่าสงสารเด็กน้อยที่ต้องเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เล็ก ซ้ำยังมาติดเกาะที่ไหนอีกก็ไม่รู้
เมื่อฟื้นคืนสติขึ้นมา เนย พยายามมองไปรอบๆ กวาดสายตาสำรวจทั่วไป และคิดในใจว่าที่นี่คือที่ไหน มันเหมือนเป็นกระท่อมในป่าเขา ถูกสร้างด้วยไม้
ทุกอย่างทั้งข้าวของเครื่องใช้ ทำจากไม้และหิน ไม่มีอะไรที่ทันสมัยเลย อย่างกับในละครอย่างงั้นแหล่ะ เธอพยามลุกขึ้นนั่ง และนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
"น่าแปลก ที่เรารอดมาได้และรู้สึกเหมือนไม่ได้บาดเจ็บมาก" แล้วเธอก็นึกได้ถึงพ่อแม่และน้องชายของเธอ พวกเขาอยู่ที่ไหน... ยังไม่ทันที่จะได้นึกอะไรมากกว่านี้
ก็มีคนผู้หนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เธอแต่งกายด้วยอาภรณ์น้อยชิ้นมาก ทั้งตัวมีเพียงผ้าที่พันคออยู่หน่อย และผ้าคาดเอวที่มีส่วนลงมาปิดของลับที่ยาวพอดีเข่าเท่านั้น
"ฟื้นแล้วเหรอจ้ะ..." หญิงสาวที่เดินเข้ามาเอ่ยถาม
เนยยังคงตกใจและงงกับสิ่งที่เกิด
"ไม่เป็นไร พวกเราไม่ได้ทำร้ายเธอหรอก... ยังเจ็บมากอยู่ไหม"
เนยยังนั่งเงียบ เธอไม่ค่อยชอบพูดคุยกับคนแปลกหน้าเท่าไหร่นัก
"ฉันชื่อ เอวา นะ ตั้งแต่นี้ เธอจะมาอยู่กับฉัน ทำตัวตามสบายนะ"
"... เราชื่อ เนย นะ.... เอ่อ... แล้วพ่อแม่กับน้องชายเราล่ะ" เนยเอ่ยถามจนได้ เพราะไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"พ่อแม่ของเธอ...คือ... พวกเขาตายแล้วล่ะ ...เอ่อ ส่วนน้องของเธอ อยู่ในที่อีกแห่งหนึ่งน่ะ..."
เนยแทบช๊อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ไม่ว่าเอวาจะเข้ามาปลอบยังไงก็ไม่เป็นผล เธอร้องไห้ฟูมฟายใหญ่โตและก็สลบไป
เมื่อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบกับเอวาอีก และหญิงชราคนหนึ่ง หญิงชราผู้นี้ใส่ผ้าคลุมยาวตั้งแต่คอจนถึงครึ่งน่อง ท่าทางเธ... อ่านทั้งเรื่อง
