เสียงน้ำในห้องน้ำดังซู่ ๆ ปลุกให้สุวิทย์ลุกจากที่นอน เข้าใจว่ายังไงเสียแม่ยายของเขาคงจะอาบน้ำอยู่ ก็เตรียมตัว ขณะเขาเดินอยู่ในห้องรอแม่ยายออกจากห้องน้ำ ฉับพลันเขาก็ได้ยินเสียงรำภาหวีดร้องลั่น เขาตกใจรีบพรวดพราดออกประตูไปที่ห้องน้ำ พอจวนจะถึง รำภาก็เปิดประตูพรวดออกมา ร่างอวบอัดขาวโพลนไม่มีผ้าผ่อนแม้แต่ชิ้นเดียว เปลือยกายโชว์ความอวบอัดตลอดทั้งร่าง สบู่เต็มตัวแม้กระทั่งที่หน้า หลับตาตัวสั่นถลาออกมา เขารีบเข้าประคองเมื่อรำภาจะล้ม เลยพาลล้มไปด้วยกันทั้งคู่ หน้าเขาทิ่มอยู่ที่นมค่อนข้างใหญ่ของรำภา มือข้างหนึ่งเสือกตะปบตรงเนินสวาทโดยไม่ตั้งใจ
"อะไรครับแม่ เกิดอะไรขึ้น"
รำภาตัวสั่นกลัว "ตุ๊กแกมันอยู่ในห้องน้ำ"
สุวิทย์นึกออก เมียเขาเคยบอกว่า แม่กลัวตุ๊กแกที่สุดในโลก ขนาดกระโดดมาเกาะเสื้อเท่านั้น แม่ฉีกเสื้อแสงขาดร้องบ้านแตกเลย
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจัดการให้ แม่ไปอาบน้ำก่อน สบู่ยังเต็มตัวเลย"
สุวิทย์กำลังนึก ให้ช้างสารมายื้อยุดฉุดเขาไว้ หรือฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาตอนนี้ เขาจะไม่ยอมปล่อยแม่ยายให้ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด มือเขายังกำเนินสวาทที่รุงรังด้วยเส้นด้ายดำ หน้าเขาเกลือกเคล้ากับพวงถัน ถึงจะคล้อยบ้างเล็กน้อย แต่ก็ถนัดมือ เขาแสร้งทำเป็นหวังดี ไม่มีจิตเป็นอกุศลเคารพแม่ยายอย่างจริงจัง เขาประคองรำภาเข้ามาในห้องน้ำ รำภาค่อยคลายความหวาดกลัวเรื่องตุ๊กแก แต่ใจชักจะสั่นเมื่อคิดว่าร่างเธอเปลือยเปล่า ถึงตาเธอจะหลับเพราะสบู่เข้าตาจนแสบลืมตาไม่ขึ้นก็ตาม แต่ใจชักปั่นป่วน ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนมันติดตาฝังใจอยู่จนเดี๋ยวนี้ มือลูกเขยที่โอบประคองเอง จับแขนพาเข้าห้องน้ำทำให้เธอหวาดหวั่น เมื่อรู้สึกว่าเขาพาเธอเข้าห้องน้ำแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะบอกเขา
"เอาละขอบใจ วิทย์ออกไปได้แล้ว อ้อ ช่วยดูตุ๊กแกด้วย มันไปหรือยัง"
เรื่องอะไรเขาจะออกไป โง่นะซิ หมูจะเข้าปากรอมร่อแล้ว
"มันชอบมาอาศัยอยู่ในห้องน้ำนี่เป็นประจำแม่ แม่ไม่ต้องอายผมหรอก ยังไงผมก็นับถือเหมือนแม่แท้ ๆ ของผมน่ะแหละ"
เสียงใส่กลอน รำภาตัวสั่นขึ้นมาทันที ถึงเขาจะรับรอง แต่มันก็อดสูใจ แม้แต่สามีก็ยังไม่เคยเห็นเธอเปลือยกายล่อนจ้อนอย่างนี้ แต่เพราะความกลัวตุ๊กแก รำภาจำเป็นต้องตัดใจ เมื่อคิดว่าลูกเขยเป็นคนซื่อ
เขาเอาฝักบัวรดที่หน้าเธอ เธอใช้มือลูบล้างหน้า ตาเธอก็ลืมได้ เธอผงะ เจ้าลูกเขยสัปดนไม่ได้นุ่งอะไรเ... อ่านทั้งเรื่อง
