เกวลินใจหายวาบ รีบร้องโวยวายสุดเสียง
“เดี๋ยว... เดี๋ยวก่อนซิคุณ ชั้นยังไม่พร้อม”
“หมดเวลาของคุณแล้วหนูน้อย... ถ่างขาไปกว้างๆ” ซาตานยิ้มแสยะ
“อย่า..อย่า...ได้โปรดเถอะ” เกวลินพยายามอ้อนวอน รู้สึกว่า ท่อนหัวอันใหญ่โตของ”มัน” แตะเข้าอยู่ที่กลีบเนื้อของเธอแล้ว “ทำกับชั้นดีๆหน่อยสิ”
“อย่าพูดมาก” อำนาจจิตของมันบังคับให้เธอแยกขาออก
ซาตานค่อยๆกดร่างเธอลงมาช้าๆ ท่อนหัวอันใหญ่โตของมันชำแรกเข้าไปได้เพียงนิดเดียว หญิงสาวก็รู้สึกว่าร่างของเธอกำลังจะฉีกขาดออกเป็นสองเสี่ยง
“โอ๊ย...เจ็บ...อย่าเพิ่ง...อย่า...เบาๆ ซิ” สาวสวยกรีดร้อง ความเจ็บปวดนั้นเหลือประมาณ แต่ซาตานจัดการปิดปากเธอด้วยการบดขยี้ไปที่ริมฝีปากเธออย่างรุนแรง จนเกวลินต้องหอบหายใจออกมาแรงๆ มันกดร่างของเธอลงไปช้าๆ เธอรู้สึกว่ากลีบเนื้อของเธอคงจะฉีกขาดกระจุยกระจายไปแล้ว แต่มันก็ยังคงดันเข้าไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จักหมดสิ้น
หยาดน้ำตาแห่งความอับอาย ความขมขื่นลามไหลลงมาตามร่องแก้ม ผสมผสานอยู่กับความรู้สึกอันเจ็บปวด รู้สึกเหมือนตัวเองถูกหยาบคาย..เหมือนคนไร้ค่า
ซาตานกดร่างของเธอมาจนสุด โชคดีที่มันหยุดยั้งไว้ ทำให้ความเจ็บปวดเริ่มบรรเทาลง เมื่อช่องทางของเธอเริ่มปรับตัวรับการรุกรานนั้น
“จะร้องไห้ไปทำไมล่ะ คุณรับข้อเสนอเองนะ ...” ซาตานพูดอย่างเย้ยหยัน แต่เกวลินรู้สึกโกรธจนหูอื้อ
"ชั้นรับปากเพราะแกเล่นสกปรกต่างหาก" หญิงสาวร่ำร้องตอบโต้อยู่ในใจ... แต่พอซาตานทำท่าจะขยับเขยื้อน มือเล็กๆของเธอก็รีบยึดท่อนแขนอันใหญ่โตของมันไว้ทันที
"พอ...พอก่อน อย่างเพิ่งขยับอะไรนะ...ได้โปรด..." เธออุทธรณ์
"อย่าเพิ่งอะไร อย่าเพิ่งเย็ดรึ? คุณวิงวอนผมรึ?"
...ถ้าเพียงแต่ซาตานจะปฎิบัติอย่างดีต่อเธอ ...ถ้าเพียงแต่จะใช้คำที่สุภาพกว่านี้ ...
เธอปัดน้ำตาออกจากแก้มอย่างขุ่นแค้น ความถือตัวปรากฏบนสีหน้าทันที
“เปล่า” เสียงนั้นคล้ายสะอึกสะอื้น
“ก็ดี” ซาตานยิ้ม มันยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ ลมหายใจที่น่าสะอิดสะเอียนต้องจมูกเธอ เกวลินเบนหน้าหนี ริมฝีปากของมันจึงไปไถบนแก้มแทน มือโอบรอบร่างนั้นรัดไว้แน่นราวปลอกเหล็ก ไซร้จมูกตรงหู จากนั้นก็ยึดเอวทั้งสองข้างของเธอไว้ !!!
เกวลินใจหายวาบ เธอรู้ว่าถ้าปล่อยให้มันทำ เธอคงจะเจ็บตัวแสนสาหัสแน่
“ชั้นทำเอง”
ซาตานหัวเราะร่า
“ฉลาด...ฉลาดมากๆหนูน้อย”
เกวลินเริ่มขยับขึ้นลงช้าๆ... หลบตามัน... น้ำตานองแก้มนวล เธอเคยนับถือตัว... อ่านทั้งเรื่อง
