ของขวัญวันเกิด

เราก็มาคนเดียว งั้นเราขอนั่งด้วยคนนะจ๊ะ ... แค่นี้ก็เพียงพอให้ผมมีความสุขไปทั้งวันแล้วจากวันนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้น จนจบมัธยมปลาย หงส์สอบได้เรียนในคณะที่ใฝฝัน มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของจังหวัด ส่วนผมต้องไปเรียนที่กรุงเทพฯ เพราะสอบได้ที่นั่น ผมเดินทางกลับบ้านทุกวันศุกร์ด้วยความคิดถึงกว่าจะกลับไปถึงก็เช้าวันเสาร์ เย็นวันอาทิตย์ก็กลับกรุงเทพฯ จนเธอรู้สึกประทับใจ ความผูกพัน ห่วงใยกัน พัฒนาเป็นความรัก โดยที่ครอบครัวของผมและหงส์ยอมรับเรา ... ผมไม่เคยร้องขออะไรจากเธอ ถึงแม้ในใจจะปรารถนาตัวเธอเพียงใด จนผมและหงส์เรียนปี 3 ช่วงนั้นต้องไปฝึกงานที่อำเภอหนึ่งห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 100 กม. วันที่เพื่อนของหงส์เดินทางไป บังเอิญหงส์ต้องอยู่เก็บเคส จึงต้องเดินทางไปทีหลัง ผมจึงอาสาไปส่งเพราะว่าต้องไปดูสวนส้มของพ่อซึ่งอยู่ใกล้กับอำเภอที่หงส์ต้องไปฝึกงาน เตี่ยกับแม่หงส์ก็ไม่ได้ว่าอะไร วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ซึ่งตรงกับวันเกิดของผม ผมไปรับหงส์ตอนบ่าย 2 รู้สึกว่าเธอ... อ่านทั้งเรื่อง