เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานจนกลายเป็นความทรงจำฝังใจ
สมัยเมื่อเรียนจบ ม.6 เกกมะเหรกเกเร ตามประสาเด็กวัยรุ่นผู้ชาย ที่เรียนแบบลุ่ม ๆ ดอน เอาตัวรอดจนจบมาได้ เพราะไม่เห็นคุณค่าของการศึกษาเท่าไหร่ในช่วงนั้น อีกอย่าง ที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร หาเช้ากินค่ำ จึงไม่มีเวลามานั่งใส่ใจอบรมสั่งสอนกัน หนทางออกที่ดีที่สุดคือการสอบเข้าไปเรียนต่อสายนักเรียนทหาร เพราะอย่างน้อยระหว่างเรียนก็มีเงินเดือน และเบี้ยเลี้ยงกินใช้ ไม่เสียเงินค่าเทอม ในที่สุดก็สอบได้และเข้าเรียนเป็นนักเรียนทหาร ไปเรียนถึงค่ายที่ จ.ประจวบฯ โน่น ไกลบ้านมาก ๆ
ใครบอกว่าทหารไม่ลำบาก แม่ง เข้าไปแรก ๆ โดนทำโทษ ทั้งยึดพื้น กลิ้งหน้า กลิ้งหลัง สารสารพันวิธีที่รุ่นพี่ และครูฝึกจอมเฮี๊ยบจะสรรหามาลงโทษ ไอ้เราเด็กบ้านนอก คนนึง ขนาดว่า สมัยเรียนหนังสือก็เคยเล่นกีฬาอยุ่ประจำพอให้ร่างกายแข็งแรงยังปรับตัวเข้า กับสภาพการเป็นนักเรียนทหารได้ไม่ดีเลย คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่มาก แต่ก็ต้องทำใจ เพราะเข้ามาแล้ว ต้องอดทนเดินหน้าลูกเดียว
ตื่นนอนตั้งแต่ตีห้า ล้างหน้าแปรงฟันทุกอย่างต้องรีบเร่งว่องไว เดี๋ยวเสียงนกหวีดดังปรี๊ดขึ้นมา ต้องคอยฟังคำสั่งว่าครูฝึกจะสั่งให้ทำอะไร เป็นการฝึกความพร้อมเพรียง เพื่อความมีวินัยของทหาร เหงื่อไหลเป็นน้ำทั้งวัน ตกเย็นได้อาบน้ำล้างตัวแค่น้ำเพียงห้าขัน
แรก ๆ ก็สลบไสลด้วยความเหนื่อยเพลีย พอเริ่มปรับตัวได้ ถึงเวลานอนนอนไม่หลับ เพราะมันเคยได้อาบน้ำแบบสบาย ๆ ตัว มันเริ่มคันตัวระคายจนนอนกระสับกระส่าย จนในที่สุดทนไม่ไหว
ผมแอบย่องลงมากลางดึก จำไม่ได้หรอกเวลาประมาณเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่เวลาปกติแน่ ๆ เพื่อนหลายคนเข้านอนกันหมดแล้ว ผมย่องเข้าห้องอาบน้ำ ที่เป็นรั้วปูนบังเอาไว้ แล้วเริ่มใช้ถังน้ำ แอบตักน้ำขึ้นมาจากบ่อปูนซีเมนต์ เพื่ออาบน้ำชำระคราบเหงื่อไคลให้หายระคายเคืองตัว ขณะที่กำลังอาบน้ำอย่างสบายใจ ฟอกถูสบู่จวนจะเสร็จแล้ว ความซวยก็มาเยือน
"เฮ้ย/ ไอ้..... นี่มึงแอบหนีลงมาอาบน้ำคนเดียวหรือวะ " เวรละ เสียงรุ่นพี่จอมเฮี๊ยบ จอมโหดประจำกองร้อย ดันมาเจอเข้าให้ งานนี้ คงโดนทำโทษอ่อวมอรทัยแน่ ๆ
"มานี่เลยมึง เดี๋ยวกูจะบอกสิบเวรให้ทำโทษมึงให้หนักเลย เล่นเอาเปรียบคนอื่นแอบลงมาอาบน้ำตอนดึกคนเดียวแบบนี้"
"พี่ครับ คือผมคันตัวนอนไม่หลับน่ะครับ พี่จะทำโทษอะไรผมยอมท... อ่านทั้งเรื่อง
