ผมนั่งที่ระเบียงมองผ้าปูที่นอนที่ยังมีคราบเลือดของสาวบริสุทธิ์อันเกิดจากการกระทำของผม
ติดอยู่จางๆ มันเหมือนจะไม่มีทางลบเลือนออกไปได้เหมือนกับความทรงจำของคน 2 คน
บอลหรือชื่อจริงคือเอกคเชนทร์ และสาวิตรีที่ตอนนี้เธอนอนหลับไหลอยู่ในห้องของเธอเอง
วันนั้นผมและสายอมโดดเรียนไม่ไปเรียนกันทั้งคู่ แต่ต่อจากนั้นเราก็ไม่ได้มีอะไรกันอีก น้ากวางและป้าศรีกลับมาตอนบ่ายโมงก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นผมกับสา
"อ้าว บอล สา 2 คนนี้ไม่ได้ไปเรียนหรือ?" น้ากวางถาม
ผมก็เลยบอกไปว่า "อ้อ เพื่อนผมโทรมาบอกว่าไม่เรียนครับ"
"สารู้สึกมึนหัวนิดหน่อยเลยโทรไปให้เพื่อนช่วยลาอาจารย์คะแม่"
เป็นคำแก้ตัวที่ใช้ได้ กับทั้งน้ากวางและป้าศรีเพราะไม่ได้ถามอะไรเรา2คนอีก แต่ผมไม่รู้ว่าคําแก้
ตัวนี้จะใช้กับพี่กุนเมื่อเธอรู้เรื่องนี้หรือไม่
บ่าย 3 พ่อผมโทรมาที่บ้าน พอดีผมรับสาย พ่อเลยให้ผมช่วยไปรับอ้อยแทนเพราะติดประชุม
ผมจึงรับคำ แล้วเตรียมตัวออกไปรับ ก่อนออกจากบ้าน น้ากวางรีบวิ่งมาบอกผม
"บอล ขากลับช่วยซื้อกระดาษทิชชู่มาด้วยนะ น้าลืมซื้อมา"
"ครับ แล้วเอาเยอะไหมครับ"
"ก็เอาแบบ 6ม้วนน่ะซื้อมาเลย" น้ากวางพูดพร้อมส่งเงินให้
ผมรับคำแล้วก็ขี่รถออกมา ตาผมเหลือบไปเห็นสายืนที่ระเบียงมองมาที่ผมแล้วก็ยิ้มให้
ผมพยักหน้าตอบแล้วรีบขี่ออกไป
ที่รร. อ้อยมายืนรอที่หน้าโรงเรียนกับเพื่อนๆอีก3คน อื้อหือ น้องเรามีเพื่อนที่นี่เร็วดีแฮะ
"อ้าว พี่บอล คุณลุงละคะ?"
"พ่อพี่ ติดประชุมน่ะเลยให้พี่มาแทน เอ้า นี่หมวก"
"อ้อย นี่พี่หรือ" เพื่อนคนหนึ่งถาม
"จ๊ะ นี่พี่บอล พี่บอล นี่จอย ขวัญ และ โบว์คะ"
"ยินดีที่รู้จักครับ พี่ฝากดูแลอ้อยด้วยนะ"
"คะ พี่บอล" ทั้ง 3 คนตอบแทบพร้อมๆกัน
ผมสังเกตเห็นตอนอ้อยเดินขึ้นรถ ทั้ง 3สาวเพื่อนอ้อยกระซิบกระซาบอะไรกันอยู่ด้วย แต่ก็ไม่ได้
สงสัยอะไร
..................................................................................................................
ผมแวะที่ห้างสรรพสินค้าซื้อของตามที่น้ากวางสั่ง อ้อยเดินตามผมมาติดๆ ผู้ชายในห้างมองอ้อยกัน
หลายคน เพราะอ้อยจัดว่าหน้าตาสวยน่ารัก ถึงผิวจะไม่ขาวมากเหมือนกับพี่กุนแต่ก็สวยคมขำ
อีก 3-4 ปีคงน่าดูแน่ๆ น้องคนนี้ สูงราว 157-158 ซม.ได้ เชื้อแม่มาเต็มๆ ไม่ค่อยมีส่วนพ่อเธอตรงไหน พ่อเธอเป็นคนงานที่กทม. แต่ไม่เอาการเอางานเอาแต่กินเหล้า
ป้าศรีต้องทำมาหากิ... อ่านทั้งเรื่อง
